Jong Talent: Heleen Seys gebruikt haar lichaam als taal om verhalen mee te vertellen

© jaantje van damme
Elisa Hulstaert
Elisa Hulstaert Redacteur

‘Net zoals we de letters van het alfabet gebruiken om woorden en zinnen te maken, kan het lichaam een non-verbale taal zijn om verhalen mee te vertellen’, zegt Heleen Seys. Als drager voor die verhalen grijpt de kunstenaar vaak, maar niet uitsluitend, naar fotografie. ‘Door zelf voor de lens te gaan staan, bepaal ik hoe ik mijn lichaam gebruik. Dat geeft me meer zeggenschap over het eindresultaat en over de boodschap die ik wil overbrengen. Wie modellen portretteert, bepaalt alleen al door hun blik waar het verhaal over gaat. En er is een groot verschil tussen hoe vrouwelijke, mannelijke of non-binaire kunstenaars vrouwelijke lichamen laten spreken.’

Waarin zit dat verschil?

Heleen Seys: Bijvoorbeeld in de manier waarop een vrouwelijk lichaam wordt afgebeeld. Mannelijke kunstenaars hebben vrouwen heel lang geportretteerd als lustobject of als iets wat alleen maar schoonheid moest uitstralen. Gelukkig begint dat intussen te veranderen. Vrouwen en non-binaire mensen kijken op een heel andere manier naar vrouwen, en tonen vaker wie de persoon is. Mijn zelfportretten zijn een manier om op zoek te gaan naar wie ik ben als mens en als kunstenaar.

Is uw identiteit belangrijk voor uw werk?

Seys: Hoewel ik vertrek van zelfportretten, gaan mijn verhalen niet alleen over mezelf. Ik streef ernaar om het niveau van het individu te overstijgen zodat iedereen betekenis kan geven aan mijn werk. Maar dat ik vrouw ben, weerspiegelt zich natuurlijk wel. Toen ik in Brussel woonde, merkte ik dat ik minder geneigd was om in de publieke ruimte te werken. Want als vrouw word je daarin vaker aangesproken. Het werk dat ik in die periode gemaakt heb, is gecreëerd in mijn atelier. Dat ik als jonge vrouw in Brussel minder het gevoel had dat er plaats was voor mij in de publieke ruimte, heeft zich op die manier vertaald in mijn fotografie.

U fotografeert uitsluitend analoog.

Seys: De traagheid en de materialiteit van dat proces – het ontwikkelen en het afdrukken – fascineert me. Ik ben geen genie aan de computer, maar in een donkere kamer kan ik perfect uit de voeten. De beperkingen die analoge fotografie me oplegt, geven me juist een kader waarbinnen ik kan werken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees meer over:

Partner Content