Waarover twijfelt Titus De Voogdt? ‘Het duurde even, maar nu ben ik mee in het wokedebat’

‘Gisteren ging ik met een goede maat kijken naar All of Us Strangers. Een film die gaat over leven en dood, over coming-out en hoe mensen naar hun ouders kijken. We waren allebei erg onder de indruk. Misschien ook omdat we aan onze eigen ouders dachten en hoe ze ons opgevoed hebben. Achteraf gingen we nog iets drinken. Toevallig horen we een paar twintigers tegen elkaar zeggen: “Wat een bleitfilm was dat, zeg, met die emoboys.” Hoe kun je daar nu zo naar kijken, dacht ik.

Maar als twintiger zou ik wellicht ook zo gereageerd hebben. Ik had heel duidelijke principes en ideeën, dacht dat ik al veel wist over het leven, en dat ik later alleen nog meer zou weten. Twintig jaar later heb ik het gevoel dat ik steeds minder weet en steeds genuanceerder word. Mijn blik is breder geworden, waardoor ik steeds minder overtuigd ben van dingen.’

Niet twijfelen is wel het voorrecht van de jeugd?

Titus de Voogdt: Absoluut. Op die leeftijd moet je dat ook niet doen. Anders volg je nooit je dromen. Als ik vandaag twintig zou zijn, zou ik wellicht een grote supporter zijn van iemand als Acid. Vandaag voel ik nog altijd sympathie voor hem, maar ik denk ook: hey man, er bestaat ook nog zoiets als rechtspraak. Dat is ook heel belangrijk. Klink ik op mijn vijfenveertigste als een oude zak? Het zij zo, maar ik ervaar dat wel als een rijkdom. Ook van gedachten veranderen hoort daarbij. Toen ze bijvoorbeeld het rookverbod op café invoerden, was ik ziedend. ‘Hoe kunnen ze nu zoiets doen? Mag er nu niets meer in dit land?’ Vandaag vind ik dat een ongelofelijk verstandige beslissing. Ze hadden dat al veel eerder moeten doen.

Bent u iemand die vaak twijfelt?

De Voogdt: Steeds meer. Vroeger sprong ik van steen naar steen. Over de consequenties dacht ik niet na. Vandaag besef ik: als ik dit doe, sluit ik dat misschien uit. Ik keek bijvoorbeeld neer op soaps of acteurs die aan reclame meededen. Ik speel daar vandaag nog altijd niet in mee, maar ik heb wel veel respect gekregen voor mensen die dat goed doen.

Sinds wanneer is die omslag er?

De Voogdt: Misschien sinds ik kinderen heb. Toen ik die nog niet had, leefde ik vooral voor mezelf. Vandaag heb ik ook een verantwoordelijkheid. Mijn oudste dochter is nu zestien. Het volstaat niet om aan tafel te zeggen: ‘Ik vind dat…’. Ze verwacht ook een argumentatie. Tegelijkertijd vind ik het ook ongelofelijk boeiend als jonge mensen mij uitdagen. Door met hen samen te werken, kreeg ik bijvoorbeeld ook sneller een inzicht in de noodzaak van de wokegedachte. Dat ging niet van de ene dag op de andere, maar nu ben ik mee in het debat.’