De twijfels van oud tv-maker en muzikant Tim Van Aelst: ‘Kritiek kan ontzettend nuttig zijn’

‘Toen ik als jonge snaak de tv-wereld binnenwandelde, merkte ik dat tijdens brainstormsessies heel vaak de programma’s van concurrenten besproken worden. “Heb je dat programma gisteren gezien?” Waarna het bijna altijd neergesabeld werd. Ik deed daar ook aan mee. De anderen waren altijd “minder”. En wij uiteraard briljant.’

‘Tot ik dat heel vermoeiend begon te vinden. Die kritiek over anderen zegt vooral iets over jezelf. Het toont je eigen zwaktes. Iemand die “Wat een aansteller” roept, wil diep vanbinnen misschien vooral zelf in de spotlights staan. Het is net heel zinvol om te ontdekken wat de anderen wél goed doen.  Veel tv-makers hebben vaak keihard aan iets gewerkt. En zolang de intenties van een programma oké zijn, kun je overal iets uit leren. Dan heb ik het voor alle duidelijkheid niet over een programma als Temptation Island. Dat bestaat alleen maar als de deelnemers ruziemaken.’  

U bent nu in de muziekwereld gestapt. Hoort u dat daar ook?

Tim Van Aelst: Absoluut. En ik wil alleen nog werken met mensen die positieve dingen te zeggen hebben over anderen. Niet iedereen hoeft, op z’n Amerikaans, awesome te zijn. Kritiek kan ontzettend nuttig en waardevol zijn, maar het gaat over de manier waarop je die uit. Iemand anders neerhalen, helpt je zelf niet vooruit: je bent te veel bezig met negatieve zaken. Daar komt zelden iets waardevols uit voort.  

U leidde destijds het productiehuis Shelter. Hoe gingen jullie daar om met kritiek?  

Van Aelst: Kritiek stond centraal in onze werking, omdat we altijd beter wilden doen. We hadden interne en externe beoordelaars. Als die allemaal hetzelfde zeiden, klopte het meestal wel. Al mag je ook niet te veel naar kritiek luisteren: op den duur maak je eenheidsworst om iedereen maar krampachtig tevreden te stellen.

Twijfelt u vaak?

Van Aelst: Ja. Twijfel heeft een positieve en een negatieve kant. Het kan je helemaal verlammen – dat heb ik ook al meegemaakt en dat is uiteraard niet goed. Maar het is ook een deel van het leven. Hoed je voor mensen die voor alles pasklare antwoorden hebben en roepen: ‘Vijf minuten politieke moed!’ Of: ‘Ik beëindig de oorlog in één dag.’ Dat zijn gevaarlijke mensen.

We zijn opgevoed in een wereld waarin alles duidelijk moet zijn. Leiders mogen niet twijfelen en moeten ons pasklare antwoorden bieden. Het zou zo verfrissend zijn als een politicus zou zeggen: ‘Ik moet daar eens even over nadenken.’ Maar nee, dat wordt dan altijd gezien als een teken van zwakte.

De twijfels van acteur Ivan Pecnik: ‘Ik heb twee goede vrienden, en dat vind ik al veel’