Vlaamse roman

Guido Lauwaert ontpopt zich tot schrijfkok: wat zijn de noodzakelijke recepten voor de ideale Vlaamse roman?

voor Karel De Boeck Voor het deeg:
1 simpel verhaal
2 korte zijwegen
175 bladzijden maximum
1 herkenbare stad

Voor de vulling:
1 hoofdpersonage
7 nevenpersonages
200 roddels
50 scheldpartijen
een pond zelfbeklag
een wikkel Surinaamse coke
1 kg miserie
een koffielepel berouw
een snuifje hoop
1 happy end

Voor de afwerking:
Deel het verhaal op in meer korte dan lange hoofdstukken. Niet meer dan één lange zin per vijf bladzijden. Houd de zijwegen gescheiden om te vermijden dat er verwarring ontstaat. Wees niet zuinig met witruimte. Zorg ervoor dat het zelfbeklag beperkt blijft tot het hoofdpersonage. Zoek de spanning niet te ver. Leg het verhaal af en toe opzij om langdradigheid te vermijden.
Let niet op tikfouten, ze ergeren de lezer en dat houdt ze wakker. De miserie moet al op de eerste bladzijde te zien zijn. Wissel roddel af met scheldpartijen. De nevenpersonages mogen in rook opgaan, maar niet te vroeg. Het berouw kort voor het einde aan toevoegen. De hoop mag inzakken. Een potje seks zorgt voor pikante recensies. Verdeel de coke over de hele roman.
Informeer de uitgever regelmatig over de vordering, zelfs als die er niet is. Kies een eindredacteur die niet uit de mediawereld komt of in het onderwijs zit.
Let op de vormgever. Doe alsof hij alle vrijheid heeft. Lees de zetproef na binnen de 24 uur. Vraag een drukproef. Wacht op een seintje van de uitgever. Keur het boek in zijn aanwezigheid en prijs hem. Vraag een voorschot.
Vanaf dat moment is de roman klaar om gelezen te worden.

Guido Lauwaert