Vlaamse misdaad gaat internationaal

Redactie Knack

21-04-2010, 12:39 Bijgewerkt op: 20-01-2021, 16:26

Lier en Knokke, maar ook Vaticaanstad, Los Angeles, Afrika… De Vlaamse misdaadschrijvers verruimen hun horizon.

Bavo Dhooge, Sioux Blues, Manteau, 318p., 19,95 euro, ISBN 978-90-223-2488-2

Lydia Verbeeck, Duivelsgesel, Manteau, 430p., 19,95 euro, ISBN 978-90-223-2490-5

Guido Eekhaut, Loutering, Boekerij, 416p., 19,95 euro, ISBN 978-90-225-5373-2

Koen Verstraeten, Het Ibrahim-Comité, Houtekiet, 277p., 19,95 euro, ISBN 978-90-8924-092-7

Piet Baete, Wacht maar tot ik wakker word, Manteau, 306p., 19,95 euro, ISBN 978-90-223-2486-8

Gentenaar Bavo Dhooge maakte vorig jaar furore met de knotsgekke, briljante ‘Stiletto Libretto’. Wellicht de origineelste en meest hilarische Vlaamse misdaadroman tot nu toe. Met ‘Sioux Blues’ werkt hij door in dezelfde richting, maar toch weer anders. De mooie Sioux Shappa wil de LA-flik die haar man vermoordde ook naar de andere wereld helpen. Maar ze wordt op hem verliefd. In de handen van Dhooge wordt dat een maf verhaal, met dolkomische situaties. Maar meer nog dan in ‘Stiletto Libretto’ zijn het de personages zelf die de heerlijk absurde plot maken. Swingend proza en internationale klasse.

Lydia Verbeeck blijft ook in haar derde historische thriller trouw aan Lier. Toch is ‘Duivelsgesel’ net iets anders van toon dan haar twee vorige misdaadromans. De stad wordt belangrijker dan het begijnhof. Ook de historische context, het begin van de zestiende eeuw met Albrecht en Isabella als landvoogden, wordt beter ingekleurd. Verbeeck schrijft thrillers die doen denken aan Ellis Peeters en haar middeleeuwse broeder Cadfael. Vriendelijk, mooi klassiek van opbouw, onderhoudend en vrij spannend. Verrassend ook. Want je vraagt je af hoe het nu verder moet, na wat begijn en jonge weduwe Catharina overkomt.

‘Loutering’ van Guido Eekhaut is het vervolg op zijn debuutthriller ‘Absint’ die vorig jaar bekroond werd met de Knack Hercule Poirot-prijs. Ook nu weer bedacht Eekhout een internationale plot. Het lijkt erop dat de Vlaamse misdaadschrijvers die lange tijd liefst tussen Knokke en Antwerpen bleven, meer en meer een vliegtuigticket kopen. ‘Loutering’ speelt in Nederland, Afrika, de Ardennen en gaat ruwweg over wat sektes en godsdienst mensen zoal kunnen aandoen. Veel dus. Erg prikkelend en opwindend is de plot niet. En vooral: de personages staan in dienst van de schrijver. Andersom heb ik het liever.

Godsdienst is ook de achtergrond van ‘Het Ibrahim-Comité’, het debuut van Koen Verstraeten. ‘Spionageroman’, zo vermeldt de uitgever op de omslag. Meer een parodie op het genre, zo blijkt, die draait rond een plan om alle christelijke kerken in de toekomst te verenigen. Sommigen in het Vaticaan zien dat helemaal niet zitten en de opvolger van de huidige paus is een halve moslim. Een fantasierijk verhaal, maar Verstraeten kiest niet tussen sérieux en slapstick. Of toch? ‘Haar venusheuvel oogde zo nat en weelderig dat hij op de lijst van het Wereld Natuur Fonds hoorde,’ zegt het hoofdpersonage. Hij overleeft het niet.

De Belgische kust is een populaire setting voor Vlaamse misdaadromans. Het is de stek van Pieter Aspe en Jos Pierreux. En daar is sinds en jaar of drie nu ook Piet Baete bij die met ‘Wacht maar tot ik wakker word’ zijn derde thriller schreef. Zijn debuut viel ronduit tegen, maar ‘Poker’ met als achtergrond het oorlogsverleden van een paar inwoners van Knokke was al een stuk beter. In ‘Wacht maar…’ krijgen we enkele personages die we al kennen en Baete tracht die wat meer body te geven. Helemaal slaagt hij daar nog niet in. Baete is nog altijd meer scenarist dan romancier, heeft te weinig interesse voor stijl en personages.

Fred Braeckman