Toni Coppers – Engel

Engel is te gekunsteld, op het randje van het snobistische af, en dan weer te leeg, zoals in de meeste dialogen. En dat is jammer, want Coppers weet veel, schrijft goed, en kan een volgehouden structuur opzetten.

Je kunt het Simon de Vere niet kwalijk nemen dat hij al twee romans lang eerder als stadsgids van de Brusselse kroegen optreedt dan als personage dat kloten aan zijn lijf heeft en zijn lief es goed wil vastpakken.

Want net als in Niets is Ooit komt hij ook in Engel nauwelijks aan zijn trekken – niet als handelaar, niet als vriendje, niet als personage. En dat is meteen het weke punt van Coppers’ romans: zijn karakters komen niet uit de verf.

De ‘engel’ uit deze thriller laat verschillende invullingen toe: het is het kind van Billy Joel, het is het satanische alter ego van conservator Loosdrecht, het is de Ikaros van Brueghel, het zijn de YouTubedansers met het downsyndroom in de clip van de IJslandse postrockband Sigur Ros op het dubbelzinnige lied Svefn-g-englar (wat het midden houdt tussen ‘slapende engelen’ en ‘slaapwandelaars’).

De plot is klassiek en goed doordacht: een seriemoordenaar heefthet begrepen op een stelletje kunstwizzkids, en doet dat met aangekondigde, cryptische boodschappen.

De zwakte zit hem in de psychologie van de politiediensten, die voortdurend achter de feiten aanhollen en dan aha-erlebnissen uit de hemel zien vallen om de zoektocht naar de moordenaar voort te duwen. Er komen net iets te veel fantasietjes uit Coppers’ mouw, net iets te veel toevalligheden.

Coppers koketteert graag, en met verve – hij valt terug op zijn verleden van reisjournalist en kunstliefhebber. Maar geregeld gaat dat over in aanstellerij. Hij pasticheert, met te veel intellect, de manie van politiediensten om Amerikaanse feuilletons te imiteren. Pedanterie vertekent de roman. Engel is te gekunsteld, op het randje van het snobistische af, en dan weer te leeg, zoals in de meeste dialogen. En dat is jammer, want Coppers weet veel, schrijft goed, en kan een volgehouden structuur opzetten.

Engel is te gekunsteld, op het randje van het snobistische af, en dan weer te leeg, zoals in de meeste dialogen. En dat is jammer, want Coppers weet veel, schrijft goed, en kan een volgehouden structuur opzetten.

Lukas De Vos