Timothée De Fombelle – Vango tussen hemel en aarde

‘Vango was geen gewone wees. Hij was de erfgenaam van een verzwolgen wereld.’

Kind of volwassene: op het hoofd van de Franse jeugdschrijver Timothée De Fombelle kun je niet anders dan jaloers zijn. Want daarin huist een betoverende, unieke fantasiewereld die geen grenzen kent. Dat wisten we al van zijn dubbeldebuut Tobie Lolness, waarin hij verhaalde over een held die in een megagrote boom huist.

In Vango, ook een eerste deel van twee, raapt De Fombelle vrijwel dezelfde ingrediënten bij elkaar. Een onoverwinnelijke held met een mysterieus verleden dat hij stukje bij beetje weet te reconstrueren. Een aantal slechteriken die hem tot in alle uithoeken van de aarde om een obscure reden op de hielen zitten. Een handvol ware vrienden, die hem met hand en tand en ook in de meest extreme omstandigheden bijstaan.

Vango speelt in de jaren dertig en op wisselende plekken. De lezer reist mee van Parijs, waar Vango als een kat over de daken klimt en verdacht wordt van een moord, tot in Schotland, waar de jonge, zelfbewuste Ethel woont – zijn grote liefde. Van de Eolische eilanden, waar hij als kind aanspoelde met zijn adoptiemoeder Mademoiselle en waar hij in een geheime broederorde terechtkomt, tot het Bodenmeer, waar hij mee aan boord gaat van de Zeppelin.

De rist personages geeft het verhaal veel kleur en vaart. Schitterend is Commandant Eckener, baas van de Zeppelin, een goedhartige Uilenspiegel. En er is de slapstickachtige figuur van commissaris Boulard, die steevast met de kop tegen de muur loopt. Er zijn de mysterieuze De Mol, Mazetta met zijn ezel, Zefiro en Pippo: figuren vol magie.

Tussen hemel en aarde biedt kinderdromen over vliegen, verpakt in een filmisch verhaal dat heen en weer springt tussen mooie, sfeervolle settings en even spannende als absurde gebeurtenissen. Ook de politiek – het is de tijd van Mussolini, Hitler, Stalin – loert om de hoek. De Fombelle is vrij uniek, een rasverteller. Het is aftellen naar deel 2.

Annelies De Waele