Bestsellerauteur Bart Van Loo worstelt met zijn smartphone om te focussen op het schrijven van dikke boeken. ‘Ook lezers mogen een beetje werken, toch?’
Wat doet u om de focus te behouden ondanks de smartphone?
Bart Van Loo: Dat digitale vergif bestrijd ik met de app Freedom. Tijdens het hele schrijfproces van Stoute Schoenen heb ik die app gebruikt met verschillende opties. Zo sluit de optie ‘Werken man!’ alles wat kan afleiden, zoals notificaties en mails. Recent heb ik de uren van de boekhandel ingevoerd: tussen twaalf en veertien uur sluit ik dagelijks mijn sociale media. En ook ’s avonds blokkeer ik Instagram, Facebook en X. Na de promo voor Stoute Schoenen overweeg ik sowieso het gure X van Elon Musk te verlaten.
Kun je als individu wel opboksen tegen die verslavende algoritmes?
Van Loo: Gelukkig is er nu het bewustzijn dat we collectief een probleem hebben. Dat lagere scholen besluiten om de smartphone te bannen, lijkt me logisch. Ook middelbare scholen zouden beter de gsm binnen de muren verbieden, dat is het gemakkelijkste. De leerlingen zullen een zucht van opluchting slaken. Wie gelooft er nu echt dat de gsm essentieel is bij het leren leren?
‘Waarom studenten niet vragen om opnieuw notities te nemen met pen en papier?’
Van Loo: Ik zou zelfs nog verder gaan. Monitor het gebruik van laptops in de aula’s van universiteiten. Elke student zal u zeggen dat haast niemand die laptop gebruikt om te noteren. De helft is zijn mails aan het checken, de andere helft is aan het whatsappen of speelt spelletjes. Simpel: waarom niet vragen om opnieuw met papier en balpen notities te nemen? Tenzij het mogelijk is te zien dat iedereen effectief met een tekstverwerker in de weer is. Waarom anders naar de les komen? Ik weet dat verbieden vandaag moeilijk ligt, maar met sensibiliseren alleen komen we er wellicht niet.
Houdt u als schrijver rekening met de kortere aandachtsspanne van lezers?
Van Loo: Met een turf van 848 bladzijden duidelijk niet. (lacht) Ik schrijf dikke boeken en maak nu een podcast voor Klara en VRT Max van zestig keer een half uur. Stoute Schoenen verscheen op 3 september en op 11 september is de eerste druk van 30.000 exemplaren bijna de deur uit. Er is duidelijk nog een groot publiek dat zin heeft om in een lang verhaal te verdwijnen. Om even samen te vallen met een zekere vorm van concentratie. Ik denk dat we daar in deze tijden steeds meer behoefte aan hebben, of het nu gaat over een roman, een lange fietstocht of een podcastreeks. En als het ons lukt om dat te doen, doet het ons goed. Ach, laten we vooruitgang behapbaar houden met wat oude recepten.
‘Ik ga dit artisanaal volhouden tot de laatste snik, bourgondisch aanpoten met volzinnen die in roomboter zijn gebakken.’
En is uw schrijfstijl veranderd onder de druk van sociale media?
Van Loo: Wie mij kent, weet dat mijn zinnen allesbehalve korter worden. (grinnikt) Inkorten ga ik niet doen. Stel u voor dat dat uiteindelijk de ultieme consequentie zal zijn van ons gezamenlijke concentratiegebrek, dan beoefen ik een uitstervend beroep. Dan is de auteur hetzelfde lot beschoren als de kuiper. Hoe dan ook ga ik dit artisanaal volhouden tot de laatste snik, bourgondisch aanpoten met volzinnen die in roomboter zijn gebakken. Bij schrijven en lezen gaat het om vuur, vonken en een tekst die sprankelt. Als dat erin zit, dan mogen die zinnen en die boeken best wat langer zijn.
En lezers mogen ook een beetje werken, toch? Sommigen gingen De Bourgondiërs te lijf met fluostiften en uitklapbare aantekeningen. Dat vind ik mooi. Iedereen krijgt trouwens mijn goedkeuring om Freedom te installeren om ongestoord Stoute Schoenen te lezen.
Exclusieve voorpublicatie: Stoute schoenen, het nieuwe boek van Bart Van Loo
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
