Tim Van Steendam – Door het oog van de naald

Stijn Tormans was onder de indruk van Tim Van Steendams junkieverdriet maar…

‘Door het oog van de naald’ leest als een film op papier. Het boek gaat over de junkies en daklozen van Gent.

Tim Van Steendam wandelt hun leven binnen, volgt hen maandenlang langs straten, kraakpanden en een enkele keer ook het opvangcentrum. Hij krijgt hen ook aan de praat. Moeizaam soms, maar toch. Het levert zoals verwacht harde en droeve levensgeschiedenissen op, maar soms ook hilarische verhalen. Maar vooral: een beeld van hoe heel die drugsscene eruitziet.

De Gentse junkies laten hem ook niet zonder slag of stoot binnen in hun wereld. Wat ‘Door het oog van de naald’ zo sterk maakt, is dat de auteur een rol speelt in het boek. Hij is zelf een personage. Van Steendam vecht figuurlijk en soms zelfs letterlijk met zijn onderwerp. Meestal uit fascinatie, soms ook uit medelijden. Beetje in de stijl van het goede oude New Journalism.

Ergens in het boek schrijft Van Steendam: ‘De zoveelste tragedie. Er zijn grenzen aan het medelijden. Ik voel sinds kort een zekere shift in mijn emoties, de neiging om naar een bepaalde graad van ongevoeligheid op te schuiven.’

Jammer, denk je soms, dat je de beelden er bij moet fantaseren. Dat je de smoel van die junkies niet ziet, ze niet hoort roepen en geen shot ziet zetten. Dat het een film op papier is geworden. Maar de auteur kan schrijven, dat scheelt. Straf boek.

Stijn Tormans