Téa Obreht – De tijgervrouw van Galina

De jonge Servische schrijfster Téa Obreht – die sinds 1997 in de VS woont – heeft het in haar debuut, De tijgervrouw van Galina, over al die keren dat de zoo in Belgrado door oorlog verwoest werd.

De eerste zin: In mijn vroegste herinneringen aan mijn opa is hij zo kaal als een biljartbal en neemt hij me mee naar de tijgers.

Herinnert u zich nog Underground, Emir Kusturica’s film uit 1995? Die opende met het nazibombardement op de zoo in Belgrado, waarbij tijgers en olifanten brullend door de straten van de stad schoten.

Ook de jonge Servische schrijfster Téa Obreht – die sinds 1997 in de VS woont – heeft het in haar debuut, De tijgervrouw van Galina, over al die keren dat de zoo in Belgrado door oorlog verwoest werd.

Hoofdpersonage Natalia is een jonge arts die naar een weeshuis reist voor een vaccinatiecampagne. Haar opa, met wie ze vroeger altijd naar de zoo ging en die steeds een kopie van Rudyard Kiplings Jungle Book bij zich droeg, is net overleden.

De reis naar het weeshuis wordt een tocht naar het verleden – van haarzelf als kind in de oorlog, van haar grootvader en zijn verhalen over de tijgervrouw en de onvergankelijke man en van een verscheurd land dat zich probeert schoon te wassen.

In een verbluffende stijl die zweeft tussen zwarte komedie, absurd surrealisme en pure overdrijving schetst Obreht een beeld van mensen die telkens weer hun eigen graf uithakken omdat ze blijven geloven in schimmen van vroeger en in een toekomst die in koffiedik te lezen valt.

Tine Hens