Stormy thrillers voor in januari

Klassewerk van Michael Connelly over slachtoffers van woekerbankiers, een vroege politieke thriller van de Deen Jussi Adler-Olsen over de Amerikaanse presidentsverkiezingen en het raafzwarte debuut van Urban Waite over drugskoeriers.

Precies 20 jaar geleden debuteerde gewezen L.A. Times misdaadverslaggever Michael Connelly als thrillerschrijver. Veel succes had hij met zijn reeks rond speurder Hieronymus ‘Harry’ Bosch. Die voornaam kreeg hij van zijn moeder, een prostituee, die maar van één schilderij hield: een werk van de beroemde schilder. Met ‘Het recht om te zwijgen’ is Connelly aan zijn 23ste thriller toe. Protagonist is dit keer Mickey Haller, een strafrechtpleiter die we kennen van Connelly’s onlangs verfilmde succesroman ‘The Lincoln Lawyer’. Dit keer pikt hij in op de crisis in de Verenigde Staten die ook juristen treft. Maar meer nog de middenklasse die het moeilijk heeft om de hypotheek af te betalen en dreigt op straat te belanden. Dat hangt Lisa Trammel, een lerares van wie de man werkloos werd, boven het hoofd. Ze doet een beroep op Haller en die slaagt erin de woekerbankiers op afstand te houden. Maar als een belangrijke medewerker van Lisa’s bank dood wordt aangetroffen, is zij de eerste verdachte. Ze vraagt Haller ook in die zaak haar belangen te verdedigen. Een thriller van een rasauteur.

Ja, ook Denmarken heeft thrillerschrijvers. De bekendste is wellicht Jussi Adler-Olsen die met zijn Serie Q heel wat fans heeft. Q staat voor een politiedepartement dat zich bezig houdt met zaken uit het verleden die om een of andere reden niet opgelost raakten. Er zijn in het Nederlands intussen al vier afleveringen verschenen met telkens de lastige afdelingschef Carl Mørck in de hoofdrol en een heel fascinerende assistent van Syrische origine, Assad. Het eerste deel verscheen in 2007. Daarvoor schreef Olsen nog drie ‘internationale’ thrillers waarvan ‘Het Washingtondecreet’ nu pas uit is. De verkiezingen in Amerika vormen de achtergrond van deze politieke misdaadroman. Het verhaal begint aan de vooravond van de verkiezingen als de vrouw van de democratische presidentskandidaat Bruce Jansen vermoord wordt. Als hij effectief ook president wordt, staat het land op de rand van een burgeroorlog en zijn er noodmaatregelen nodig. Uiteindelijk wordt de vader van een van Jansens belangrijkste medewerkers verdacht en veroordeeld voor de moord op de bijna first lady. Een boeiende thriller die zeker mee geniet van de succesrijke Serie Q en net als de meeste andere boeken van de Deen over macht gaat.

‘Een goede man gevormd uit alles wat slecht was op deze wereld,’ zo definieert de Amerikaanse schrijver Urban Waite Phil Hunt in zijn thrillerdebuut ‘Bloedrood is de nacht’. Hunt zat twintig jaar geleden in de cel omdat hij ongewild iemand doodschoot. Toen hij vrijkwam begon hij een paardenranch, een droom waarmee hij maar weinig verdiende. Om te overleven smokkelt hij drugs over de Amerikaans-Canadese grens. Tot het compleet verkeerd loopt. Een andere ‘goede man’ is hulpsheriff Bobby Drake, de zoon van een gewezen sheriff die in de gevangenis zit omdat hij ook als koerier bijkluste. In dezelfde regio als Hunt. De opdrachtgevers van Hunt aanvaarden de mislukte transactie van een enorme hoeveelheid heroïne niet en zinnen op een bloedige wraak. Hunt wordt achtervolgd, zowel door Drake als door de leden van de drugsmaffia. Maar de allergevaarlijkste is huurmoordenaar Grady, een psychopaat van het zuiverste ras die als een sadistische slager met messen moordt. Urban Waite’s debuut doet qua stijl en inhoud aan Cormac McCarthy denken: pikzwart en uitdagend. De lijken stapelen zich op, het is een puzzel om te achterhalen van wie het bloed is. Maar mededogen triomfeert, samen met de kracht van twee vrouwen die geloven in de goedheid van hun mannen.

Fred Braeckman