Schrijfster Sabrine Ingabire: ‘Een boek kan onmogelijk belangrijker zijn dan duizenden onschuldige mensen die sterven’

‘Ik twijfel best veel, vooral over ethiek. Ik vraag ook geregeld aan mijn vrienden of ik iets anders en beter had moeten aanpakken. Momenteel aarzel ik heel erg over hoe ik moet reageren op Instagram. Ik gebruik dat medium om nieuws te delen dat ik belangrijk vind. Toen de genocide in Gaza na 7 oktober losbarstte, wilde ik alleen nog maar daarover publiceren. Net zoals ik ook veel wil delen over de genocides in Sudan en Congo. Vergeten conflicten, waar de media amper aandacht voor hebben. Alleen heb ik nu een boek uit. Natuurlijk moet ik dat ook promoten: recensies en een verslag van de boekvoorstelling posten, interviews… Dat evenwicht zoeken tussen promotie en de genocide aanklagen vind ik heel moeilijk.’

Waarom is dat zo moeilijk?

Sabrine Ingabire: Omdat je er geen evenwichtige afweging over kunt maken. Ik schreef jarenlang aan een roman die volgens mij heel waardevol is voor onze maatschappij, maar een boek kan onmogelijk belangrijker zijn dan duizenden onschuldige mensen die aan het sterven zijn. Als je de geschiedenis bekijkt, denk je vaak: hoe kon zo’n drama gebeuren? Hoe hebben mensen het zover laten komen? Vroeger waren er nog excuses om te zeggen: ‘Ik wist het niet.’ Niet iedereen las de krant. Maar vandaag zie je gewoon op je telefoon dat Lama Jamous, een kind van negen, verslag aan het doen is van een genocide. Dan kun je toch niet verder leven alsof er niets aan de hand is? Het is bijna absurd om dan te denken aan de promotie van een boek.

Er is trouwens iets vreemds aan de hand. Elke keer als ik iets publiceer over mijn boek of over wat ik vandaag aan het doen ben, levert dat veel views op. Maar als ik in mijn stories iets deel over Palestina, wordt dat amper bekeken. Dat gebeurt systematisch en bij veel mensen: een shadowban noemen ze dat. Dat komt omdat de grote socialemediaconcerns pro-Israël zijn en niet geven om de levens van Palestijnen. Ze zijn niet blij met pro-Palestijnse posts en via de algoritmes onderdrukken ze zulke berichten.

Human Rights Watch, dat er al een rapport over schreef, spreekt van systematische censuur. Het is zelfs amper mogelijk om sommige pro-Palestijnse accounts te vinden als je ze gaat opzoeken. Eerst probeerden we dat te omzeilen door het woord Palestina te vervangen door een watermeloen, maar ook dat luk niet meer. Nu proberen we de algoritmes te boycotten door het woord ‘Palestina’ niet voluit te schrijven.

Bent u iemand die vaak van mening verandert?

Ingabire: Als er goede tegenargumenten zijn, ben ik niet te beroerd om van gedachte te veranderen. Alleen gebeurt dat niet vaak. Ik denk gewoon vaak dat ik gelijk heb. (lacht)