Het gebeurde niet eerder in het Belgische letterenland: Toni Coppers schreef “De zaak Magritte” op vraag van de erfgenamen van de de surrealistische schilder.
Het jongste boek van de onder meer met de Hercule Poirotprijs gelauwerde misdaadauteur Toni Coppers (56) “De zaak Magritte” is een primeur voor het genre in ons land in die zin dat het boek, waarvan ook de Franse vertaling zopas is verschenen, geschreven werd “op vraag van de erfgenamen van de surrealistische schilder René Magritte.”
“Ik werd benaderd door Charly Herscovici (59) de man die de rechten van alle kunstwerken van Magritte nauwgezet bewaakt”, vertelt Toni Coppers dinsdag aan Belga. “De testamentair-executeur wilde een boek rond Magritte – naast alle gespecialiseerde kunstboeken voor connaisseurs – dat voor het brede publiek toegankelijk is en hij kwam daarvoor bij mij uit, misschien omdat mijn eerste misdaadverhalen zich afspeelden in Brussel, het Brussel dat Magritte zelf ook liefhad. Daarnaast speelden mijn eerste drie misdaadverhalen zich ook af in de wereld van de kunstcriminaliteit.”
Het voordeel van gevraagd te worden door de erfgenamen is alvast dat de uitgever van Coppers’ roman geen auteursrechten hoeft te betalen om een schilderij van Magritte op de cover te hebben, meer bepaald “De liefhebbers”, een doek met de hoofden van een anonieme man en een anonieme vrouw met omzwachtelde hoofden. “De auteursrechten hiervoor zouden anders onbetaalbaar zijn geweest”, lacht Coppers.
Ceci n’est pas un suicide
Waarover gaat de misdaadthriller die zich in de Magrittesfeer afspeelt? “Het gaat om Alex Berger, een Brusselse rechercheur, die ontroostbaar is sinds zijn vrouw, de Parisienne Camille, overleed bij de terroristische aanslagen in Parijs op 13 november 2015. Ze werd neergeschoten op het terras van ‘Le Carillon’, waar ze met vriendinnen aan het aperitieven was. Sinds die dag is Berger een emotioneel wrak. Een man zonder hoop die te veel drinkt en om weinig of niets geeft. Zijn dromen zijn gevuld met gruwelijke nachtmerries waarin zijn vrouw hem telkens smekend komt vragen waarom hij haar niet gered heeft.” In die nachtmerries komen de surrealistische schilderijen van Magritte tot leven. “En bovendien speelt ook de enorme liefde van René voor zijn vrouw en muze Georgette een grote rol”, zegt Coppers.
Een ander verhaalmotief gaat dan weer over een reeks van mysterieuze moorden in Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…. Ook hier weer een verwijzing naar de bekendste surrealistische schilder van ons land en zijn beroemdste schilderij.
“Voor mij was de vraag van de Brusselaar Herscovici een geschenk uit de hemel, omdat ik er een aantal dingen in kwijt kon die ik per se ook wou beschrijven, zoals die aanslagen in Parijs en Brussel die me erg hebben getroffen”, besluit Coppers. “En daarnaast is er natuurlijk dat prachtige oeuvre van Magritte dat iedereen fascineert, ook wie niet van kunst houdt of er niet veel van kent.”