Piet Meeuse – Het lied van de ezelin

De nieuwe verhalenbundel ‘Het lied van de ezelin’ van Piet Meeuse bevat twaalf kortere verhalen en drie langere. Een aantal verhalen verraadt vooral veel vertelplezier, maar bij sommige is er toch meer aan de hand.

In Schermutselingen (1996) bewees Piet Meeuse al een grote kennis van de wereldliteratuur en een levendige fantasie te paren aan de onbevangenheid om aan de al bestaande teksten zijn eigen variaties toe te voegen én de elegantie en helderheid van stijl om een en ander ook nog eens plezierig leesbaar te houden.

In zijn nieuwe verhalenbundel Het lied van de ezelin doet hij dat opnieuw, met nog belangwekkender resultaat. Het boek bevat twaalf kortere verhalen en drie langere. Bij die eerste is er een aantal dat vooral veel vertelplezier verraadt en als spielerei moet worden opgevat. Maar in sommige is toch meer aan de hand.

Zeer welkom in deze tijden van oprukkend obscurantisme is bijvoorbeeld het werkelijk schitterende titelverhaal, waarin Meeuse tot de oudtestamentische profeet Bileam het woord laat richten door diens eigen ezelin, die deze gedenkwaardige woorden spreekt: ‘Nooit zag de aarde een wreder schepsel dan de mens, en de wreedste zijn de dienaren van het Woord. (…) Voorwaar, ik zeg je: slaven zijn jullie van de woorden die jullie spreken, (…) ze maken jullie blind en doof voor alles wat een andere taal spreekt: de taal van het vlees, (…) van stenen, bomen en struiken, (…) van wolken en de zon (…), van al wat ademt en groeit en bloeit en vrucht draagt.’

En de ‘monumenten van woorden’ die de mensen nog zullen scheppen zullen ‘spiegelpaleizen van eigenwaan’ zijn, ‘die bol staan van zegeningen en vervloekingen’ en omwille waarvan ze elkaar zullen ‘afslachten bij duizenden en tienduizenden’.

Ook de mathematisch-filosofische heilsleer uit het amusante ‘De wereld volgens ing. Schneehammer’, een van de langere verhalen, loopt ten slotte stuk op de weerbarstige werkelijkheid, waarin nóóit alles tot achter de komma klopt. Meeuse bewijst in dit boek meer dan eens dat spelen met woorden een geestige maar verre van frivole aangelegenheid is – juist om de dodelijke ernst van de Definitieve Verhalen te bestrijden.

Herman Jacobs