Peter Holvoet-Hanssen – De reis naar Inframundo

Peter Holvoet-Hanssen, de zelfverklaarde ‘gezant van het beweeglijk element’ en de huidige stadsdichter van Antwerpen, heeft een poëtisch traject tot een einde gebracht.

Tussen 1999 en 2008 publiceerde hij vijf dichtbundels: de trilogie Strombolicchio, Dwangbuis van Houdini en Santander, en het tweeluik Spinalonga en Navagio.

Zopas verscheen de ‘bloemlezing-bundel’ De reis naar Inframundo. In plaats van een traditionele best of uit zijn vorige bundels is het een nieuwe compositie geworden. Losse gedichten uit de vijf bundels worden er in nieuwe verbanden naast elkaar geschikt.

De afdeling ‘Het web’ bevat verzen over ‘Het Kapersnest’, Holvoet-Hanssens eigenzinnige typering van zijn huis, dat hij met ‘kaperskapiteine’ en jeugdauteur Noëlla Elpers bewoont, en over de vader en de moeder.

Merkwaardig overigens dat niemand minder dan Elpers, in haar gedaante van ‘eerste lezer en privéredactrice’ van de auteur, het boek inleidt. Het tweede deel van de bundel bevat negen ‘draden’ die uit het web vertrekken, van ‘de vos’ via ‘de muze’ tot ‘de oorlog’ en ‘de stad’. Op die manier legt Holvoet-Hanssen zelf betekenislijnen bloot die zijn oeuvre tot nog toe doorweven.

Daarmee is hij al de tweede dichter op korte tijd die het traditionele concept van de dichtbundel ter discussie stelt. Eerder gaf David Van Reybrouck in een interview al aan de afgeronde dichtbundel voorbijgestreefd te vinden.

Met De reis naar Inframundo benadrukt Holvoet-Hanssen dat een bundel uiteindelijk een willekeurige en momentane verzameling gedichten is, en dat gedichten ook op totaal andere manieren kunnen samenklitten.

Voor zijn eigen oeuvre werkt deze nieuwe structuur in ieder geval uitstekend: ze verheldert hoe zijn alle kanten uit spattende bundels toch een grote thematische eenheid bevatten.

Bart Van der Straeten