P.F. Thomése – Grillroom Jeruzalem

Eind vorig jaar was P.F. Thomése een paar dagen op uitnodiging van de United Civilians for Peace in Israël en de Palestijnse gebieden.

Samen met collega’s Jan Siebelink en Rosita Steenbeek en Nederlands bekendste katholiek Antoine Bodar bezocht hij, onder toeziend oog van een cameraploeg, Joodse kolonisten, Jeruzalem en de Gaza.

Moet daar een boekje van verschijnen? Is Thomése ook zo’n schrijver die na een flitsbezoek meent de waarheid in pacht te hebben voor het onoplosbaarste probleem ter wereld en daar in arrogante volzinnen van moet getuigen?

Integendeel. Grillroom Jeruzalem stelt de houding van de buitenstaanders die altijd direct met hun makkelijke mening klaar staan, juist aan de kaak. Thomése laat zien dat je met alleen wat kennis uit kranten en Holocaustliteratuur maar beter buiten het conflict kunt blijven. Het is niet te begrijpen. Er is niets zinnigs over te zeggen.

Thomése spreekt tien minuten met de kolonist David Wilder, die met zijn zware New Yorkse accent claimt dat Hebron al tienduizend jaar van hem en de zijnen is. Hij bekijkt vanuit een gepantserde VN-bus in Gaza de gefrustreerde gezichten. En overal voelt hij schaamte: wat doe ik hier op dit schoolreisje? Wat heb ik deze mensen te bieden?

Als het reisgezelschap op de laatste avond in Tel Aviv op een terras zit, hebben ze dezelfde emoties als wanneer je in de krant over het Midden-Oosten leest. Opluchting dat je er niets mee te maken hebt. En, zoals Thomése het omschrijft: ‘Heimwee naar een waarheid die wij (…) geen van allen meer goed onder woorden weten te brengen’.

Maarten Dessing