Niels Gerson Lohman – Een rijk alleen

Er zijn boeken waaruit belofte en mogelijkheid spreken. Dit is er zo een. En dat is goed. Lohman is amper 26.

Mos is de Ridder van de Trappenberg en zijn broer Beer is de ridder van de Tafelberg. In het te grote huis op de Amsterdamse grachten beleven ze als twee vogels in een gouden kooi een paradijselijke jeugd.

Maar zoals wel vaker gebeurt met bewoners van paradijzen, worden ook Beer en Mos er hardhandig uitgebonjourd. Wanneer de vader-muzikant-fantast Alexander het huis verlaat, verkleint de familie van vier tot een familie van drie. Als Beer zichzelf dan nog eens op een rots te pletter duikt, blijven enkel Mos en zijn moeder over.

Ondertussen groeit Mos op en probeert hij de scherven van het verleden weer tot een mooi glinsterend en ongeschonden geheel te lijmen. In de debuutroman Een rijk alleen zijn het de ogen van de kinderlijke tot de bijna volwassen Mos die alles waarnemen.

Lohman gebruikt een bedrieglijk naïeve taal. Drama’s worden genoteerd zoals een kind de voetbaluitslagen opsomt. Droog en onbetrokken. Deze permanente staat van eenvoud levert een groot onbehagen op, maar lijdt ook tot ondraaglijke lichtheid.

Woorden en zinnen dwarrelen voorbij zonder te blijven hangen. Er zijn boeken waaruit belofte en mogelijkheid spreken. Dit is er zo een. En dat is goed. Lohman is amper 26.

Tine Hens