Nico Dijkshoorn – Dijkshoorn

Nico Dijkshoorn excelleert in columns waarin hij ongeremd loos kan gaan, maar hij heeft ook een milde kant.

‘Keiharde literatuur’ – de gebalde recensie van P.F. Thomése op het voorplat richt zich tot de lezer die dit soort van vranke proza wel lust. Het is waar dat Nico Dijkshoorn excelleert in columns waarin hij ongeremd loos kan gaan, zoals wanneer hij bekent niet naar de Paralympische Spelen te kunnen kijken – ‘ Het is sporten met een gebrek. En dat kijkt niet lekker’ – of wanneer hij afgeeft op de mediterrane volkeren: Italiaanse vrouwen zijn ‘ óf kindvrouwtjes die voor vijfennegentig procent uit zonnebril bestaan of enorme vrouwen met dertig onderjurken aan die zwetend boven een pan pastasaus hangen’.

En wat die pasta betreft: ‘ Waar hebben we het over? Keihard graan in een lullig vormpje. Meer is het niet. Doen we dat in Nederland, heel emotioneel over een rookworst gaan staan lullen?’ Over een blues jamsessie: ‘ Ook hij werd wakker deze morgen, hoor ik. Dat is universeel, in de blues, dat je ’s ochtends wakker wordt en dat je het dan aan andere mensen vertelt.’

Dijkshoorn is een gortdroge observator, die de dingen uitvergroot tot ze hilarische proporties aannemen, en ze zodoende – het klinkt paradoxaal – tot hun ware afmetingen laat ineenklappen.

Af en toe heeft het er de schijn van dat Dijkshoorn als een literaire rechercheur zijn onderwerpen koortsachtig najaagt. Of het nu gaat om een schlagerfestival, een tafelvoetbalcompetitie of een Tractor Pulling-evenement, Dijkshoorn daalt af in de lawaaierige krochten van de samenleving en keert met een lekker bekkend stukje terug. Is de gewezen bibliotheekmedewerker uit Amstelveen werkelijk zo’n hard baasje of speelt hij dat maar?

Die vraag is niet relevant. Feit is dat Dijkshoorn eveneens een milde kant heeft en die ook durft te tonen. Ontroering behoort evenzeer tot zijn repertoire. Alleen al het prachtige verhaal over de in de knop gebroken voetbalcarrière van zijn zoon Bob bij de eredivisieclub AZ rechtvaardigt de aankoop van dit boek.

Philip Hoorne