Zondag overleed Heere Heeresma, de schrijver van het groteske en het absurde, op 79-jarige leeftijd.
Hij poseerde graag als schrijver met de zonnebril alsof hij een Hollywoodpersonage was. Maar tegelijk wou hij zich ook echt verstoppen. Als geboren misantroop had hij het immers niet hoog op met de mensheid.
De literaire faam van Heere Heeresma was in Vlaanderen de laatste jaren verbleekt. Hij kende zijn hoogdagen in de jaren zestig en begin zeventig als provo(catieve) auteur die in hilarische situaties zichzelf – als alcoholist – of andere zogezegde mislukkelingen te kijk zette. Heeresma was dan ook geen gewone schrijver die zich nooit iets gelegen liet aan de traditionele schrijversmores.
Hij werd geboren te Amsterdam op 9 maart 1932. De Tweede Wereldoorlog bepaalde zijn absurdistische wereldbeeld. Hij debuteerde als dichter met ‘Kinderkamer’ (1954). Zijn wrang autobiografisch proza waarin de antihelden tevergeefs naar een succesvolle exit zoeken maakte van hem een belangrijke stem in de Nederlandse literatuur. Vooral ‘Een dagje naar het strand’ (1962), ‘Geef die mok eens door, Jet!’ (1968), en bovenal ‘Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming’ (1973) vestigden zijn literaire reputatie.
De jongste jaren was het stil rond hem geworden. Het aubiografische ‘Een jongen uit plan Zuid’ (2005) dat in twee delen vertelt over zijn jeugd en oorlogsjaren in Amsterdam Zuid vormde een bescheiden comeback. De laatste jaren was hij ziek en betrok hij een kamer in een verzorgingstehuis voor oudere kunstenaars en wetenschappers in Laren. Hij overleed er op zondag 26 juni.
