Misdaadauteur Christian De Coninck: ‘Vandaag put ik veel meer innerlijke tevredenheid uit het schrijfproces’

‘Twintig jaar geleden lag ik in het ziekenhuis’, vertelt Christian De ­Coninck. ‘Ik was niet ziek, maar moest een therapie volgen. Om de tijd zoek te maken, begon ik een politie­roman te lezen. Midden in dat boek stootte ik plots op een kanjer van een procedurefout.’

Die u er als voormalig woordvoerder van de Brusselse politie meteen uit haalde.

Christian De Coninck: Ik vond dat de auteur toch ook wat meer research had mogen doen. Dit kan ik beter, dacht ik. Ik nam mijn laptop en begon op mijn ziekenhuisbed aan mijn eerste roman te schrijven. Dat had nog nooit een politieman gedaan – sommige collega’s hadden al wel een biografie of een ander non-fictieboek uitgebracht, maar nog nooit had iemand zich aan fictie gewaagd. Uiteindelijk werd mijn debuut een ongelofelijk succes. Ik werd overladen met lof, de recensies waren allemaal laaiend, ik werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor het spannendste Nederlandstalige debuut en het productiehuis Eyeworks wilde mijn boek verfilmen. Dat succes had ik totaal niet verwacht. Plots zat ik in het VTM-nieuws en het VRT-journaal. Ik was gewend om als politiewoordvoerder voor de camera’s te staan, maar deze keer ging het over iets wat ik zelf verwezenlijkt had. Ook mijn volgende romans werden een succes. Stilaan kreeg ik een schare vaste lezers. Natuurlijk begin je dan een beetje te zweven, je leeft op een wolkje. Godzijdank was er toen mijn man, die mij weer met beide voeten op de grond zette.

Toch sloeg de twijfel toe.

De Coninck: Succes is fijn en geeft je bijzonder veel voldoening. Maar het is wel een bevestiging die van anderen komt. Je blijft afhankelijk van je lezers en critici. Misschien dat die op een dag zullen zeggen: die boeken van De Coninck kunnen me niet meer bekoren. En wat dan? Wat als ik op een dag geen succes meer heb? Dat deed me nadenken. Vandaag put ik veel meer innerlijke tevredenheid uit het schrijfproces. Ik stop veel van mezelf in die romans: mijn ervaringen als politiecommissaris zitten erin, maar ook mijn denkwereld en mijn gevoelsleven. Natuurlijk is het nog altijd aangenaam als ik er dan ook anderen een plezier mee doe, maar ik streef niet meer naar succes. Ik ga er ook veel minder in op, omdat ik besef dat waardering iets heel tijdelijks kan zijn.

Twijfelt u vaak?

De Coninck: Ik ben een eeuwige twijfelaar: over alles pieker ik, zelfs over kleine dingen. Al jaren twijfel ik of ik mijn interieur zou veranderen. Zelfs dat is nog niet gebeurd. (lacht) Maar zodra ik een beslissing genomen heb, kom ik er niet meer op terug. Soms vloek ik achteraf dat ik het anders had moeten doen, maar dat is dan maar zo.

‘Dodenmarkt’ van Christian De Coninck: een wreed schoon boek