Maud Vanhauwaert – Ik ben mogelijk

‘Net 27’ zegt de flaptekst, maar op grond van haar dromerige-jonge-meisjespoëzie schatte ik Maud Vanhauwaert net nog niet oud genoeg om haar theoretisch autorijexamen af te leggen.

Ze is een hit in het poetry slam-circuit. Ook dat verbaast mij, maar dat ligt louter aan mezelf. Ik zie poetry slam ten onrechte – noem het wishful thinking – als een soort literaire stand-upcomedy, maar dat is bij Vanhauwaert geenszins het geval.

Of het zou de kleine, fijnzinnige comedy moeten zijn, de spitse, herkenbare notitie waarbij je spontaan moet glimlachen. Enkele voorbeelden: ‘ de putjes in haar lach / alsof in elke wang een nietje zat’. Prachtig toch? Of: ‘ ze houdt haar hand als een luifel / schuin boven haar hoofd’. Of deze: ‘ regen is de zee in regels geknipt’. Pittige observaties, fraai verwoord.

Wie veel en geconcentreerd observeert, heeft misschien meer dan de druktemakers onder ons enige aanleg voor eenzaamheid. De eenzaamheid die in het eerste gedicht al komt opzetten, blijft de hele bundel lang hangen: ‘ internet doet het weer niet’, ‘ nergens uitgenodigd’ en ‘ er liggen al zeventien ballen op het dak’. Het is ‘ eenzaamheid die zichzelf verveelt / die als je er te veel op loopt hard wordt // en ten slotte eelt’.

Van al die landerigheid gaat een mens als vanzelf diepzinnige vragen opdissen, zoals ‘ waarom vergeten geen ‘ge’ krijgt zoals geslapen, gegeten en gedanst’. Haar moeder weet het antwoord: ‘ vergeten wordt nooit voltooid’.

Tal van mooie regels en knappe vondsten in het wonderbaarlijke universum van Maud Vanhauwaert. Maar haar gedichten zijn niet altijd even massief, missen hier en daar wat cohesie, wat ook geldt voor de bundel in zijn geheel.

Ik ben mogelijk is een beetje een kluwen: titelloze gedichten in vrije versvorm, zonder interpunctie en met een minimum aan hoofdletters. De gedichten zijn in cycli verdeeld, maar de bundel heeft geen inhoudsopgave. Ik voel me er als lezer ietwat gedesoriënteerd, maar ook dat zal aan mij liggen, want ik was nooit een dromerig meisje van bijna 17, sorry, net 27.

Philip Hoorne