Lord Byron – De omzwervingen van jonker Harold

In 1809, op zijn eenentwintigste, verlaat Byron Engeland. Door zijn jonker Harold spreekt de gekwelde dichter zelf. Harold wordt niet alleen getroffen door Amors dodelijke pijlen, maar klaagt ook de plundering en ontmanteling van de Atheense archeologische sites (Akropolis) door de Britten aan.

‘Op weg! Hij legt geen doel vast, geen termijn, / Weet niet waarheen zijn zwerftocht hem zal leiden. / Pas als hij lange tijd op reis zal zijn, / Leert hij zijn rusteloosheid te bestrijden / En zich van deze dorst naar zwerven te bevrijden.’

Zo spreekt Lord Byron (1788-1824) in De omzwervingen van jonker Harold over zijn rusteloze alter ego dat zich naar het zuiden spoedt (Portugal, Spanje, Griekenland, Albanië, Turkije), weg van het benepen en seksvrezende Engeland dat homo’s opknoopt en iedereen belaagt die buiten de platgetreden paden loopt.

Zijn vertrek uit Engeland kondigt Byron aan in een brief aan zijn voogd: ‘Ik zal, als ik het kan vermijden, nooit in Engeland wonen; de reden daarvoor moet geheim blijven.’ Dat kan betrekking hebben op Byrons homoseksuele aanleg, maar ook op zijn liefde voor zijn vijf jaar oudere halfzuster Angela, een relatie die hij niet kan verbergen en waarover al snel schande wordt gesproken.

In 1809, op zijn eenentwintigste, verlaat Byron Engeland. Door zijn jonker Harold spreekt de gekwelde dichter zelf. Harold wordt niet alleen getroffen door Amors dodelijke pijlen, maar klaagt ook de plundering en ontmanteling van de Atheense archeologische sites (Akropolis) door de Britten aan.

De eerste twee canto’s van Childe Harold’s Pilgrimage verschenen in maart 1812, en de eerste oplage van 500 stuks was in drie dagen uitverkocht. Byron kreeg meteen een plaatsje op de Britse Parnassus. Van zijn roem maakte de teruggekeerde dichter gebruik om vertier te zoeken bij dames en meisjes uit alle standen van de Britse samenleving.

Zijn huwelijk (1815) met de wiskundige Lady Annabella Milbanke was geen succes. In 1816 keerde Byron Engeland definitief de rug toe. Hij vestigde zich eerst in Venetië, daarna in Ravenna en Pisa, waar hij het derde en vierde canto voltooide van het meesterwerk dat hem eeuwige roem zou bezorgen.

Piet de Moor