Knack zomerthrillers (1): ‘Het tribunaal’ van Dan Fesperman

Elke woensdag zit in Knack een voordeelbon waarmee je voor slechts 7,95 € een topthriller kunt kopen. Fesperman brengt je in de schaduw van Kosovo.

De Amerikaan Dan Fesperman debuteerde als misdaadschrijver toen hij bijna veertig was. Een late roeping zou je kunnen zeggen. Dichter bij de waarheid is dat hij zijn tijd heeft afgewacht. Hij werkte geruime tijd als journalist bij bladen als The Miami Herald en Baltimore Sun en berichtte als correspondent tussen 1993 en 1996 over de Bosnische oorlogen. Daar deed hij inspiratie op voor zijn eerste misdaadroman, ‘De sluipmoordenaar’.

Een beklijvende politieke thriller met de oorlog in Sarajevo als achtergrond die meteen de debuutprijs kreeg van de Britse Crime Writers’ Association. Een groot succes bij het publiek werd de roman echter niet. Ten onrechte: Fesperman introduceerde met Vlado Petric een boeiende Bosnische rechercheur die midden de oorlog de moord op een collega onderzoekt. Niet de eerste de beste, want de man is het hoofd van de binnenlandse politie. Hij blijkt betrokken te zijn bij smokkel van kunstschatten. Petric lost de moord op, maar dat wordt hem niet in dank afgenomen. Hij vlucht naar Duitsland waar zijn vrouw en dochter eerder al een onderkomen hadden gevonden.

Berlijn is de plek waar we Petric vier jaar later weervinden bij het begin van ‘Het tribunaal’, Fespermans tweede thriller. Hij werkt als bouwvakker op de Potzdamer Platz en stoot op een bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Een prachtige intro die voor de rest weinig met de plot te maken heeft, maar wel de confrontatie met Petric’s verleden voorafschaduwt. Een Amerikaan die werkt voor het Tribunaal voor Oorlogsmisdaden vraagt hem terug te keren naar Bosnië om er een oorlogsmisdadiger te helpen arresteren. Het wordt een speurtocht die Petric uiteindelijk helemaal alleen moet uitvoeren en waarbij hij op het oorlogsverleden van zijn vader stuit.

Voor ‘Het tribunaal’ kreeg Fesperman terecht de Ian Fleming Steel Dagger Award van de CWA, een internationale prijs die vooral naar spionageromans gaat. De roman betekende meteen de doorbraak van Fesperman die voltijds schrijver werd. Zijn romans zijn in die zin uniek dat hij journalistieke objectiviteit kan combineren met emotionele betrokkenheid. Spanning is belangrijk maar geen doel op zichzelf. Hoe gruwelijk de gebeurtenissen die ‘Het tribunaal’ als achtergrond hebben ook zijn, Fesperman zoekt geen sensatie. Of zoals hij het zelf zegt: ‘Ik ben niet uit op bloederige details. En ik houd niet van schrijvers die de milliseconde van een schot gebruiken om het vier bladzijden lang te hebben over bloedspuitende aders en stukken vlees die in het rond vliegen.’

Fred Braeckman