Knack Hercule Poirotprijs (2): Mieke de Loof

Mieke de Loof is de tweede genomineerde voor de Knack Hercule Poirotprijs met ‘Wrede schoonheid’.

De jury van de Knack Hercule Poirotprijs voor beste Vlaamse misdaadroman heeft naast Patrick De Bruyn ook Mieke de Loof genomineerd met ‘Wrede schoonheid’.

Het boek

Wenen, de jaren 1910. De hoofdstad van het vermoeide Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk is enerzijds een wat bestofte, stijfdeftige plek, maar anderzijds bruist het er ook van het artistieke en intellectuele leven, met klinkende namen als Sigmund Freud en Gustav en Alma Mahler, en Wittgenstein. Voor de onderhuidse spanning zorgen dan weer de massaal aanwezige diplomaten-spionnen, die elk de belangen van hun broodheer dienen in deze politieke krabbenmand. Eén van hen is Ksaveri Ignatz von Oszietsky, een jezuïet in dienst van het Vaticaan. Hij is een seriemoordenaar op het spoor die met zijn gruweldaden werken van Egon Schiele kopieert, en de kunstenaar daarmee meteen tot hoofdverdachte bombardeert. Naarmate zijn onderzoek vordert, daalt Ksaveri Ignatz steeds verder af in de stinkende kelders van deze ogenschijnlijk beschaafde samenleving, en geraakt daarbij zelf in de problemen. Hoewel het verhaal zich een eeuw geleden afspeelt, zijn de thema’s verrassend hedendaags: kinder- en machtsmisbruik, normvervaging, en mateloze perversiteit verborgen onder een dun laagje vernis.

Mieke de Loof schreef met ‘Wrede schoonheid’ een erg uitgepuurd boek waarin ze met een minimum aan woorden krachtige personages neerzet en beklijvende scènes schetst. Een onmogelijke liefde zorgt voor de warm menselijke toets.

‘Wrede schoonheid’ is uitgegeven bij De Geus en kost 17,90 euro, ISBN 978-90-445-1558-9.


De schrijfster
Mieke de Loof (Aalst, 1951) schreef in 1982 samen met haar vader, de bekende vredesactivist dokter Jef de Loof, het non-fictieboek ‘En niemand hoort je huilen’, over de gevolgen van een kernoorlog. Daarna publiceerde lange tijd niets. In 2000 gaf ze haar job als docente filosofie en sociologie op om zich volledig aan het schrijven te wijden. Wat in 2004 resulteerde in de misdaadroman ‘Duivels offer’, waarmee ze al meteen de Knack Hercule Poirotprijs won. Ook me haar volgende boek, Labyrint van de waan, sleepte ze een nominatie voor de prijs in de wacht. Wrede schoonheid is de derde roman in een geplande reeks van zeven met Ksaveri Ignatz in de hoofdrol. Mieke de Loof woont momenteel in Antwerpen.


De reactie

Bent u blij met de nominatie? Heel blij. Zeker als ik zie hoe sterk bezet het veld is.

Waar gaat het boek over? Wat is het belangrijkste thema? Wrede schoonheid zoekt op een artistieke manier het antwoord op twee morele vragen. Hoe blijf je integer als kunstenaar in een onrechtvaardige, hypocriete, materialistische, vrouwvijandige maatschappij? En hoe moet je je verhouden tot een persoon die eruitziet als een mens maar geen morzel moreel besef heeft.

Was het een moeilijk boek om te schrijven?
Het moeilijkste was om het vele researchwerk vakkundig te verbergen zodat de lezer helemaal kon opgaan in het verhaal. Daarvoor moest ik onder andere uit de overvloed sprekende details kiezen of in dialogen ongemerkt historische informatie schuiven. Ik heb veel geleerd van de grootmeester Dennis Lehane. Van zijn magistrale historische misdaadroman The Given Day bijvoorbeeld. Die opent hij met een spannende baseballwedstrijd en daarmee legt hij de hele rassenproblematiek van Amerika in 1919 bloot. Dat is een briljante vondst.

Waar hebt u de inspiratie gevonden?
Nog tijdens het schrijven van Labyrint van de waan, een complexe roman over katholiek en wetenschappelijk fundamentalisme, wist ik al dat mijn volgende Ignatzroman eenvoudiger moest zijn. Ineens zag ik in mijn verbeelding een zelfportret van Egon Schiele. En toen wist ik: hij zou de centrale figuur van Wrede schoonheid worden. Later herinnerde ik me trouwens hoe vele jaren eerder de bliksem bij me insloeg toen ik voor het eerst schilderijen van Schiele zag.

Zit er veel van uzelf in het boek? Zelfs autobiografische elementen?
In een aantal personages zitten stukken van mezelf. Vervormd, verdraaid, in een andere context gepresenteerd, zodat ze onherkenbaar zijn geworden.

Waarom Wenen 1913-1919 als actieterrein?
Omdat Wenen op het einde van het Habsburgse Rijk een spiegel is van onze tijd. Toen al verrijkten speculanten zich schandelijk met de internationale bewapeningswedloop en durfden politici niet de minste verandering doorvoeren uit schrik om het delicate evenwicht tussen de verschillende nationaliteiten in de Donaumonarchie te verstoren. Wenen is ook een laboratorium waarin nieuwe ideeën worden uitgetest. In een wereld die alsmaar minder beheersbaar wordt, zoeken wetenschappers en kunstenaars een nieuwe taal om met deze onzekerheden om te gaan. Ze komen daarbij tot het besef dat ze het allerbelangrijkste in het leven nooit volledig zullen kunnen uitdrukken.


Het thrillerfestival

Wie van de vijf genomineerden zal uiteindelijk winnen? Op vrijdag 18 juni wordt de Knack Hercule Poirotprijs uitgereikt in de Brugse Stadsschouwburg in het kader van Poirot in Bruges – Knack Thrillerfestival. De winnaar ontvangt zijn prijs, een cheque van 5000 euro en een gegraveerde Montblancpen, uit handen het beroemde Britse thrillerduo Nicci French. Voor de uitreikingsceremonie en voor de diverse (veelal gratis) activiteiten rond thrillers op zaterdag 19 juni, zijn er nog kaarten beschikbaar. Meer info vindt u op www.poirotinbruges.be. Reserveren kan via In en Uit Brugge, op 050 44 30 60 of via www.ticketsbrugge.be.

Jan Haeverans