Juan Marsé – De laatste middagen van Teresa

Als schrijver weet je pas zeker dat je werk wijde gedenkwaardigheid heeft als het tot begeleide stadswandelingen inspireert. Nochtans valt er in het Barcelona van Juan Marsé weinig in bonte korte broek te flaneren.

Anno 1956 spoelt in de hooggelegen migrantenwijk Monte Carmelo de jonge manspersoon Manolo aan, alias de Piechemapart. Daar, aan de rand van de grootstad, treft hij net dezelfde armoede die hij vanuit zijn hutje in het zuidelijkere Ronda dacht te hebben afgeschud. De hele wereld komt hem toe, oordeelt dit kleine geboefte, en teneinde op te klauteren poogt hij de links geëngageerde bourgeoisstudente Teresa aan de haak te slaan.

Juan Marsés doorbraakroman brak bij de uitgave in 1966 met een realistische traditie, maar dan wel op de subtielste der wijzen: door er binnensmonds de draak mee te steken. Marsé schrijft met brede krullen, ook in deze nieuwe Nederlandse vertaling, maar zijn conclusie blijft een kopstoot: soms is de enige vluchtweg een doodlopende steeg.

Kurt Blondeel