Josh Bazell – Dansen met de dood

De debuut-thriller ‘Beating the Reaper’ staat op eenzame hoogte. Bazell is een meester van het schofferend, onderkoelde inhakken op al wat oneigen is, vals, tweezakkerig.

De debuut-thriller Beating the Reaper (titel onnozel vertaald als Dansen met de Dood , en nog onderstreept met een flets, bijna Boeketserie-achtig omslag) staat op eenzame hoogte.

Bazell is een meester van het schofferend, onderkoelde inhakken op al wat oneigen is, vals, tweezakkerig. Hoofdfiguur is een zekere dokter Peter Brown, de vroegere Poolse huurmoordenaar Pietro Brnwa, die onder een getuigenbeschermingsprogramma zich driftig tracht in te leven in een nieuwe identiteit.

Zonder mededogen haalt Bazell de echte maffia en de ziekenhuismaffia, die van de verzekeringen en de farmaceutische industrie, onderuit. Hij heeft oog voor de manier waarop schijnbaar gevoelloze heelmeesters als Browns diensthoofd professor Marmoset patiënten ondanks zichzelf trachten te redden.

Hij slaagt erin de verleiding van het emotionele drama (Brown verliest zijn Roemeens liefje en haar broer aan de haaien en de moordenaars) te ontlopen en zijn ‘held’ die op wonderlijke wijze zijn vel heeft gered te onttrekken aan de banaliteit van het overleven. ‘Je bent wakker’, zegt Marmoset. ‘Mooi. Ik moet ervandoor.’ Zo snel veranderen de scènes.

Zo filmisch ook beweegt het hele boek. Een ethisch boek, durf ik te zeggen, een roman die in al zijn grauwheid en extremen vooral de wording van een morele schuldenaar uittekent. En de geneeskunde meteen een andere, gewelddadige dimensie meegeeft. Een kraker.

Lukas De Vos