Jo Van Damme – Benidorm

Redactie Knack

23-02-2012, 15:08 Bijgewerkt op: 20-01-2021, 16:49

Jo Van Damme over zijn nieuwe roman Benidorm.

Uitgeverij: Vrijdag

Aantal pagina’s: 220

Prijs: 18,90 euro

ISBN: 978-94-600-1141-2

Wat trekt je aan in het volkse?

Jo Van Damme: Dat is vanzelf gekomen. Ik ben tenslotte ook maar een jongen van de gestampte pot. Ik heb ooit een roman proberen te schrijven zoals de grote jongens dat doen, vol verheven beelden en zo, maar dat klonk volstrekt nep. Daar ben ik dan maar mee gestopt.

Ik hou van die vlotte, maar tegelijkertijd ook absurde dialogen uit Amerikaanse tv-reeksen. Die hebben me zeker beïnvloed. En ik moet bekennen dat ik veel op café zit, waar je soms de meest waanzinnige gesprekken opvangt.

Zo hoorde ik ooit een discussie over iemand die een stinkende adem had. ‘Moet ik dan een muntje nemen?’, vroeg de man, waarop de ander zei: ‘Nee, je zou beter een sifon laten steken.’ Dat kan ik niet verzinnen, dus neem ik het gewoon over.

Waarom alweer een boek dat speelt in Ledeberg?

Van Damme: Omdat Ledeberg niets heeft, zelfs geen kwalijke reputatie zoals de Brugse Poort of de Muide. Het is een arme buurt die de stad nieuwe kansen wil geven en waardoor er tweeverdieners met een bakfiets neerstrijken die de armen van weleer verjagen. Het is een heel dichtbebouwde gemeente.

Toen een aantal jaren geleden de puntfabriek afgebroken werd, begon men met de aanleg van een park. Maar na een tijd raakte dat in het slop en nu is die plek zowat helemaal volgebouwd met flats. Er blijft nog een vierkante meter of twintig over. Dat is Ledeberg: een aandoenlijke buurt, met als cultureel hoogtepunt de jaarlijkse Ajuintjesmarkt. Dat zegt toch genoeg?

En Benidorm?

Van Damme: Als je intellectuelen over Benidorm bezig hoort, zou je denken dat het de hel is en dat je toch echt wel achterlijk moet zijn om erheen te gaan. In realiteit valt het allemaal wel mee. De mensen zijn er tevreden en ze lopen er in hun blootje, ook al zijn ze honderdtachtig jaar oud. Zo erg is dat toch niet? Je kunt daar ook een pintje drinken, een klapke doen met de mensen en naar de zee kijken. En geef toe, na twee minuten heb je die zee toch gezien?

Marnix Verplancke

We zullen ze niet gauw vergeten, Franky, Tony en vader Rudy – Drievingers – Vanneste, de antihelden uit Jo Van Dammes debuut Ledeberg!.

En blijkbaar kreeg hij ze ook niet uit zijn kop, want in Benidorm spelen ze opnieuw de hoofdrol, deze keer aangevuld met de chakra’s lezende Bulgaarse Lyudmila, die Rudy in Spanje tegen het wondermooie lijf liep.

Wat er in de zware koffer van die blonde vamp zit, is een van de mysteries van het boek. En zal Franky zijn Rolex nog terugzien die hij zich in het kinderbadje van het Gentse zwembad Strop door twee negenjarigen afhandig liet maken?

Waar Ledeberg! nogal eens durfde te lijden aan stokkende overgangen van de ene scène naar de andere heeft Van Damme dit opgelost door relativerende spelletjes met het concept van de roman in te voegen. Zowel de uitgever als Drievingers Vanneste probeert het verloop van het boek naar zijn hand te zetten, maar Van Damme gaat gelukkig stug zijn eigen weg.

Nee, dit is geen Proust of Kafka, maar voor degenen die graag eens lachen bij het lezen van een onpretentieus boek is Benidorm een echte aanrader.