Jan Flamend meets Tony Soprano

In ‘Waar waren wij gebleven?’ serveert Jan Flamend aanstekelijke reisverhalen over zijn trainingsessies als salescoach over de hele wereld.

Van het Zuid-Afrikaanse Swaziland tot Saoedie-Arabië, van een pikante babbel onderweg met een Hollandse schone (die gaat masturberen in het vliegtuigtoilet onderweg naar Peru) tot Disneyworld: Jan Flamend heeft over zijn globetrotting heel wat te vertellen. Ironische observaties en terloopse reflecties kruiden het relaas.

“Het onvermogen en dus ook de onwil om een andere cultuur met open vizier tegemoet te treden neemt toe. Merkwaardige paradox: de wereld is een dorp geworden (…) maar we weten minder dan ooit en we zitten meer dan ooit gevangen in vooroordelen en voorgekauwde beelden.” Daar wil Flamend op zijn eigen manier al rondreizend én – schrijvend iets aan doen door zelf te laten zien hoe moeilijk het is om die andere inderdaad met open vizier tegemoet te treden.

Flamend is geen naïeve ijdeltuit of simpele ziel die de lezer eens zal inpeperen hoe het moet terwijl hij presentatie- en verkoopstechnieken doceert aan mensen uit het straatarme Zuid-Afrikaanse Swaziland of aan Saoedische Arabieren. Flamend noemt Saoedi-Arabië tussen haakjes het leukste koninkrijk ter wereld, maar dat zal dan wel ironisch bedoeld zijn.

Slaapapneu

Flamend demonstreert met veel zin voor verwondering en vooral humor hoe Zuid-Limburg, zijn biotoop, hem overal begeleidt en hoe hij daarbij voortdurend zichzelf tegenkomt. Hilarisch maar ook ernstig vertelt Flamend over zijn snaapapneu bijvoorbeeld en het machientje met masker dat hij vliegtuig in, vliegtuig uit met zich meezeult om aan zijn gesnurk iets te doen.

Flamend kan ondertussen het lonken naar hoogbenige,verleidelijke dames niet laten die hem in het vliegtuig en daarbuiten kwansuis van achter glas als het ware gezelschap houden. Want de liefde wordt niet geconsumeerd in het vacuüm waarin pelgrim Flamend zich bevindt. A propos: waar vind je de mooiste vrouwen ter wereld volgens connaisseur Flamend? In de striptent ‘The Bahama’s’ blijkbaar in het Braziliaanse Sao Paulo.

Gedachtencapriolen

‘Waar waren we gebleven’ is op de eerste plaats een reisboek dat zich concentreert op het onderweg zijn van de businessman in een vlieghaven, in het vliegtuig zelf, in de taxi, op de hotelkamer, kortom: in de ijle lucht van plaatsen die eigenlijk geen plaatsen zijn maar transitzones op weg van punt A , Boutersem in Flamends geval, naar punt B, zijn exotische zakenbestemming overal ter wereld waar hij de locals presentatie- en verkoopstechnieken gaat bijbrengen. Die non-plaatsen of koude plekken zonder ziel zijn voor Flamend het ideale vehikel om zijn gedachtencapriolen in los te laten.

Bust some balls

Een van de sterkste hoofdstukken gaat over Flamends fascinatie voor de legendarische tv-reeks ‘The Sopranos’ in het algemeen en voor protagonist Tony Soprano zelf. Hij heeft het onder andere over de CEO-types die hij tijdens zijn consultancy-bezigheden tegen het lijf loopt en die verdacht veel in de buurt komen van de maffieuze Tony Soprano. En Flamend stipt met dank aan een Amerikaans managementboek aan waarom Soprana de perfecte leider is.

Soprano’s leiders- en zakeninstinct vat hij samen aan de hand van vijf maximes:

1. It is okay to squeeze

2. Shit runs downhill

3. You gotta bust some balls

4. Be decisive

5. Innovate now

De reisverhalen van Jan Flamend zijn niet je modale reisliteratuur. Zijn no nonsense-stijl is een verademing in een genre dat vaak te bloemig-lyrisch uit de hoek komt.

Frank Hellemans