Ingrid Vander Veken – Aankomen in Bali

‘Ik ben wat ik ben omwille van wat wij met zijn allen zijn.’ In Aankomen in Bali, een liefdesverhaal van Ingrid Vander Veken, gaat de verteller vooral op zoek naar de wijsheid uit het Oosten, eerder dan naar de liefde.

Vander Vekens verhaal brengt in eerste instantie verslag uit over de fascinatie voor het Balinese tempeldansen en bij uitbreiding voor de oosterse manier van leven. Een Vlaamse jongen wordt er verliefd op een Balinese tempeldanseres en dompelt zich onder in de lokale cultuur. Blijkt dat samenhorigheid en traditie er met grote letter worden geschreven.

Vander Veken spendeerde zelf enige tijd tussen de authentieke dansscholen in het Indonesische Bali en dat is eraan te merken. Soms dreigt het etnografische aspect de bovenhand te krijgen wanneer de beschrijvingen van de gamelanmuziek, het dansen zelf en allerlei tempelsprookjes maar blijven duren.

Uiteindelijk krijgt de lezer echter een interessante inkijk in plaatselijke tradities die hier als folklore zouden worden afgedaan maar in Indonesië hardnekkig worden gecultiveerd, ook door de jongere generatie. In die zin lijkt Vander Veken een vingerwijzing te willen geven aan ons, westerse individualisten.

Het meest opvallend is de manier waarop de zoon tenslotte de moeder bekeert. Waar die zich aanvankelijk possessief over haar kroost wil ontfermen, leert ze van hem hoe ze moet loslaten. Ook de andere zoon gaat het tenslotte in China zoeken terwijl moederlief zich ondertussen een vorm van oosterse zen heeft eigen gemaakt. Feelgoodliteratuur met een happy end: het bestaat nog.

Frank Hellemans