Het drastische leven volgens Kester Freriks

In zijn nieuwste roman ‘Gehuwde dochter’ schetst Kester Freriks op een indringende wijze het roerige Amsterdam tijdens en na de relletjes tussen krakers en politie.

De gevoelige hoofdfiguur Johan Valentijn komt uit de provincie in de grote stad wonen en zonder het echt te beseffen hokt hij in een gekraakt pand. Na al dan niet pijnlijke liefdesaffaires is hij in het centrum van Amsterdam terechtgekomen en overvalt hem het leven met zijn meest onstuimige aspecten. Hij komt in een versnelling van ervaringen terecht. Daar ontdekt hij dat er andere dan de klassieke wetten gelden.

Hij heeft een dochter Twiske Fleurs die hem op zestienjarige leeftijd de rug had toegekeerd. Ze ontmoeten elkaar terug op haar eenentwintigste. Twiske heeft dan genoeg van haar verleden: een tableau vivant waarin felle kleuren en grijstinten elkaar afwisselden. Ze vindt het huis van haar vader de ideale plek om haar verjaardag te vieren. Tussen de feestslingers door kijkt vader Johan het allemaal een beetje aan: die bluf, die mysterieuze grootspraak, die buitennissige taferelen.

Hij zit ingesponnen in een web van die wat vreemde jongerencultuur. Zijn dochter is een gothic-aanhangster en haar vrienden en vriendinnen voelen zich daarin uiterst lekker. ’s Anderendaags ontdekt Johan een manuscript van Twiske waarin ze haar belevenissen tijdens haar voorbije woelige jaren heeft opgeschreven. Johan opent het pak, leest, valt van de ene verrassing in de andere: zijn dochter was een militante in de krakersbeweging.

Begin jaren tachtig was Amsterdam een bezette stad en Kester Freriks weet die zowel beangstigende als prikkelende sfeer passend op te roepen. Zo wordt ‘Gehuwde dochter’ een originele ode aan Amsterdam. In subtiele fresco’s wordt beschreven hoe vrijheid en verstarring, hoe mentale ontreddering en vrijheid in de krakersbastions de dominanten zijn.

En tussendoor wordt Amsterdam beschreven als de stad waar je in gerenommeerde artiestenkroegen op zoek kan gaan naar een moment suprême van emotionele verrukking die al vlug in een vorm van melancholie kan omslaan. Vader Johan staat wel even te kijken van dat drastische leven van zijn dochter. Zij raakt niet alleen gesandwicht in een gevecht tussen krakers en politie maar komt ook terecht in een aangrijpend lesbisch avontuur. De vader staat in dit boek vaak oog in oog met zijn dochter. Hij is vertederd en terzelfdertijd onthust. Uiteindelijk kan hij niet ontkomen aan de drang deel te nemen aan het leven van “zijn” Twiske. In de poptempel “Paradiso” ontdekt hij een buitenkansje om zich even de avonturen van zijn dochter toe te eigenen.

Tussen de hoofdstukken liggen er tijdbommen die de wereld van de gothic-aanhangers fataal kunnen verstoren. Maar je hoort zelden een knal. Kester Freriks schrijft zoals de bomen botten. Het leven zit in de knop maar op de weelderige bloesems moet je nog even wachten.

Jan Haerynck