Helene Hegemann – Axolotl Roadkill

De axolotl, een staartamfibie, ontgroeit nooit het larvenstadium, ook niet als hij seksueel rijp is. De overeenkomsten tussen die eeuwige larve en de zestienjarige Mifti, de seks- en drugsheldin uit Helene Hegemanns roman Axolotl Roadkill, liggen voor de hand.

Toen het boek begin dit jaar in Duitsland verscheen, deed het veel stof opwaaien als onthutsend jongerenrapport uit de darkrooms van de Berlijnse technoclubs, geschreven door een literair genie van amper zeventien.

Nu is er een Nederlandse vertaling van Axolotl Roadkill. Er wordt eindeloos gepijpt, geneukt, geslikt en gekotst in deze roman, die bevolkt wordt door emotioneel verwaarloosde en contactarmoedige kinderen en volwassenen uit het betere milieu (geld is nooit een probleem). Dat gaat al gauw vervelen, omdat er geen gradaties zijn. Het wordt allemaal bleu opgediend.

Hegemann heeft nochtans talent. De zeldzame passages waarin Mifti het wat rustiger aan doet en sceptisch terugblikt op haar nog maar pas begonnen leven zijn een verademing: ‘Er zijn zoveel jaren in mijn leven voorbijgegaan in een soort van rigor mortis, of hoe noem je dat, een soort van lijdzaamheid of zo, bewegingsloosheid, omdat je weet: dit hier kan nooit het leven zijn, en je moet erdoorheen, door die vreselijke tijd, je moet doormaken wat anderen je als ervaring voorschrijven, maar waarvan jij denkt: het interesseert me eigenlijk totaal niet.’

Het leven is heel treurig in dit hysterische milieu dat zijn zelfmoordplannen met overdoses cocaïne bestrijdt. De agressiviteit van Mifti keert zich tegen de ouders, die wel degelijk verantwoordelijk zijn voor de fysieke en mentale hel waarin Mifti is beland. Mifti: ‘Vader, moeder, kind. Waarom is dat barbaarse gezinsmodel zo onuitroeibaar? Alleen met moord en doodslag kom je eronderuit.’

Bewondering heeft het uit haar baan geslagen meisje uiteindelijk voor een leeftijdgenoot die weerstand biedt aan de druk van de groep, voor Jürgen bijvoorbeeld, die op een themaparty weigert zijn onderbroek uit te trekken: ‘Super vond ik dat.’

Piet de Moor