Grote kanonnen, en Theodore Dalrymple

11 november is traditioneel de laatste dag van de BB waar iedereen zijn opwachting maakt: van Jan Leyers tot Paul Jambers.

Jan Leyers op weg naar het Avondland 11 november | 12u | Blauwe Zaal De Islamwereld blijft fascineren. Muzikant, presentator en journalist Jan Leyers maakte voor de tweede keer een lange reis om de wereld van de Islam te verkennen. Na de succesvolle tv-reeks is er nu ook het boek De weg naar het Avondland, dat verslag brengt van Leyers’ reis van Ethiopië, de wieg van de mensheid, via Turkije en Egypte naar Europa; omzwervingen door Roemenië en Rusland brengen Leyers uiteindelijk terug thuis in het ‘Avondland’. Jan Leyers beschrijft hoe mensen langs de route naar hun verre neven uit Europa kijken, waar ze het Westen om benijden en welke westerse verworvenheden ze liever aan zich voorbij zien gaan. Tegelijk ontdekt hij wat wijzelf zijn kwijtgespeeld op onze lange weg naar het Avondland. Het is een reis vol contrasten, die te denken geeft over de troebele verhouding tussen het Westen en een deel van de wereld dat we maar wat graag als een vijandig blok zien. Welke antwoorden brengt Leyers mee? En is hij, na twee lange reizen door de wereld van de Islam, eigenlijk al aan het eind van zijn zoektocht? (Van Halewyck)

Stefan Brijs Vrijdag 11 november | 13 u | Oranje Zaal In zijn nieuwe roman Post voor mevrouw Bromley neemt Stefan Brijs de lezer mee naar Londen ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Boezemvrienden John Patterson en Martin Bromley zijn amper volwassen wanneer de Grote Oorlog uitbreekt. Veel jonge Londenaars nemen vrijwillig dienst: ze willen naar het buitenland en zijn er rotsvast van overtuigd dat het conflict toch voorbij zal zijn tegen Kerstmis 1914. Martin is één van hen. John, die opteert voor zijn letterenstudie, ondervindt aan den lijve wat het is om als ’thuisblijver’ te worden beschimpt, tot ook hij aan het front terechtkomt. Met liefde voor detail brengt de auteur de sfeer van het thuis- en het Westfront weer tot leven. Brijs is maar liefst vijf jaar bezig geweest met de research voor zijn boek. Hij is ook de sfeer gaan opsnuiven in de Westhoek; niet voor niets werd de roman boven de doopvont gehouden in het Poperingse Talbot House, een voormalige pleisterplaats voor de frontsoldaten. “Ook de soldatenkerkhoven heb ik bezocht. Elk van de jongens die daar begraven liggen, hadden John of Martin kunnen zijn.” 11 november, Wapenstilstand, is dan ook de dag bij uitstek om bij deze turf te blijven stilstaan. (VBK België)


Rosinski en de wereld van Thorgal Vrijdag 11 november | 14 u | Blauwe Zaal De naam Thorgal doet bij stripfanaten niet zozeer een belletje rinkelen dan wel een flinke klok luiden. De reeks van de Pools-Belgische striptekenaar Grzegorz Rosinski die sinds 1993 verschijnt (in het begin met Jean Van Hamme als scenarist, tegenwoordig is dat Yves Sente), bouwde een trouwe schare fans op met zijn mix van Noorse mythologie en sciencefiction. Thorgal, die zijn debuut maakte in het weekblad Kuifje, heeft als (laatste?) overlevende van een volk dat zijn heil op andere planeten ging zoeken, dan ook wat trekjes van Superman, maar hij heeft evenzeer af te rekenen met de grillen van goden als Thor en andere mythische wezens. Het is zowat een mengeling van Asterix en Tolkien. Door de jaren heen kreeg Thorgal het gezelschap van een hele clan, waarvan zijn vrouw Aaricia en de kinderen Wolvin en Jolan de belangrijkste leden zijn; hun avonturen vormden na verloop van tijd zelfs het onderwerp van een aparte serie. Nu is er een tweede parallelserie rond de wederwaardigheden van het personage Kriss, waarbij Giulio De Vita de tekenpen vasthoudt. Tekenaar Rosinski en scenarist Sente geven graag tekst en uitleg. Bovendien maak je kans op een exclusieve tekening van Rosinski! (Ballon Media)

Theodore Dalrymple Vrijdag 11 november | 14u | Groene Zaal
Theodore Dalrymple, het Dickensiaanse alter ego van de Londense dokter Anthony Daniels, ontpopte zich op korte tijd tot een van de meest controversiële columnisten uit het Angelsaksisch taalgebied. Sinds Bart De Wever zich outte als fan, is Dalrymple ook in Vlaanderen geen onbekende meer. Zijn tweewekelijkse columns in De Standaard staan alleszins garant voor pittige reacties. En het moet gezegd: Dalrymple verpakt zijn giftige commentaar in bijzonder geestige oneliners en woordspelingen. De bottomline van zijn betoog wordt er echter niet minder controversieel om. Vanuit zijn eigen ervaring als arts in de sociale zorg, betoogt Dalrymple dat er maar eens een einde moet komen aan de cultus van het gevoel, die volgens hem elk helder denken belemmert. De emotionele taferelen na bijvoorbeeld de dood van Amy Winehouse konden bij Dalrymple op weinig clementie rekenen. Maar Dalrymple snijdt dieper. Vergeleken bij ’s mans denkbeelden over sociale zekerheid en responsabilisering, is het Thatcherisme lammetjespap. Sp.a-politicus Frank Vandenbroucke dient Dalrymple van repliek. Gesneden koek voor hardwerkende Vlamingen met een sterke maag. (WPG UItgevers)

Foert ik ben veertig Vrijdag 11 november | 15u | Oranje Zaal
Veertig worden, het is geen pretje. Wat gaat er in je om wanneer je de grote Vier ziet naderen? Actrice Veerle Dobbelaere en journaliste Lieve Van de Velde zochten het uit in een reeks gesprekken met vrouwen van veertig en (iets) ouder. “Voor het eerst in de geschiedenis bevinden vrouwen zich op hun veertigste in een fase waarin alle opties nog openliggen. Je kunt op je veertigste je carrière nog veranderen, de liefde ontdekken, een nieuw leven beginnen,” zegt Dobbelaere. Maar dit is niet wat er gangbaar over veertig worden gedacht wordt. Er is best nog wat werk aan de winkel om vrouwen -en zeker ook mannen – ervan te overtuigen dat ‘veertig worden’ niet synoniem hoeft te zijn met het zwarte gat. “Als het over ‘de grote vier’ gaat, hoor je toch vooral verlies doorklinken,” zegt Dobbelaere. “Rimpels, grijs haar, je lichaam dat verandert…” Er zijn ook de valsspelers, die er na een doortocht bij de plastisch chirurg op hun veertigste beter uitzien dan op hun dertigste. Dobbelaere en Van de Velde willen resoluut laten zien wat je op je veertigste allemaal wint: zelfzekerheid, sensualiteit, je-m’en-foutisme, rust. Dobbelaere zelf laat het alvast niet aan haar hart komen en praat openhartig over het leven dat begint bij veertig. (Van Halewyck)


Slaap nu, Ninette Vrijdag 11 november | 14u | Rode Zaal Eventjes wordt de Rode Zaal een zalig slaappaleis. Met Slaap nu, Ninette duiken Bas Bogaerts en Eva Schampaert opnieuw in de schatkist met slaapliedjes. Nadat ze voor hun eerste luisterboek Ninna Oh per motorfiets het Middellandse-Zeegebied afschuimden op zoek naar slaperige pareltjes, zoeken ze het dit keer dichter bij huis. Op aansturen van de Brusselse Ancienne Belgique ging het duo op zoek naar slaapliedjes van bij ons. En daarbij stootten ze op heel wat meer dan het klassieke Slaap, kindje slaap. De mooiste wiegeliedjes zijn nu gebundeld in een sfeervol boekje. Daarbij hoort een cd met bewerkingen door bekende Belgische en buitenlandse artiesten, waaronder Gabriël Rios, Zap Mama, Baloji, Lucy Fonz III en vele anderen, die de liedjes in hun eigen moedertaal brengen. Julie Tavernier tekende opnieuw voor de foto’s en illustraties. Vandaag zingen een paar van die bekende stemmen je kroost volgaarne in slaap op de Boekenbeurs. (Lannoo)

Frank Hellemans en Michiel Leen