Frederik Lucien de Laere – Secuur

Secuur, de derde bundel van Bruggeling Frederik Lucien De Laere, is een themabundel, geen poëzie waarvan je gaat schateren of grienen, maar met een informatieve insteek.

Je zult een dichter zelden of nooit het woord ‘inspiratie’ in de mond horen nemen. Het doet denken aan een onbestemde goddelijke wind die door het hoofd waait, terwijl een dichter, voetjes op de grond, niet gelooft in dergelijke luchtverplaatsingen.

Het liefst maakt hij zijn omgeving wijs dat hij hard werkt, ook als hij plat op de bank ligt, voetjes in de lucht. Inspiratie is wat familieleden, buren en kennissen hem toewensen met Nieuwjaar: ‘Veel inspiratie voor een nieuwe bundel dit jaar!’

Of die inspiratie al dan niet bestaat, laten we in het midden, maar een pientere dichter kan het schrijfproces wel naar zijn hand zetten door een mal of sjabloon te maken, daar vervolgens de taal in te gieten, waarna het verzen bakken een aanvang kan nemen.

Het resultaat noemen we een themabundel. Deze werkwijze heeft één groot nadeel: in het slechtste geval is zo’n themabundel één langgerekte geeuw omdat alle gedichten op elkaar gelijken.

Secuur, de derde bundel van Bruggeling Frederik Lucien De Laere, is een themabundel die, zoals de titel suggereert, handelt over beveiliging, bescherming, afweer en verdediging. Omdat hij zijn thema zo ruim mogelijk benadert – van het slakkenhuis over de kuisheidsgordel tot de firewall – is dit een boeiende themabundel. Tijdens het lezen van een gedicht ben je al benieuwd naar de invalshoek van het volgende.

Natuurlijk zijn deze gedichten het resultaat van research – op de laatste pagina wordt trouwens Google bedankt – en ‘research’ is in tegenstelling tot ‘inspiratie’ niet iets wat de goegemeente met poëzie associeert.

Dit is geen poëzie waarvan je gaat schateren of grienen, maar met een informatieve insteek. De dichtbundel als leerboek, origineel is het wel. Dit zijn gedichten die appelleren aan het hoofd, meer dan aan het hart. Ze zijn vaardig in elkaar gezet, het ene al wat beter dan het andere, en dat merk je.

Dat is ook het minpuntje van deze poëzie: hier en daar zijn de bouten en schroeven nog te goed zichtbaar.

Philip Hoorne