Fikry El Azzouzi – Het schapenfeest

Subtiel en overtuigend toont El Azzouzi hoe een heel gewoon maar eenzaam jongetje, dat wordt vermalen tussen twee culturen, troost vindt in de islam.

Op de eerste schooldag zei Ayoubs schooljuf dat zijn Nederlands uitstekend was. ‘Ik antwoordde dat haar Nederlands ook wel goed was. In plaats van blij te zijn met het compliment werd ze heel chagrijnig, terwijl ik gewoon de waarheid vertelde.’ Ze is vast en zeker een racist.

De hoofdpersoon van Fikry El Azzouzi’s debuut Het schapenfeest is een aandoenlijk opscheppertje met een boel fantasie. Niemand kan zo goed voetballen als hij. Niemand is zo knap. En zijn zussen zijn krengen. De elfjarige Vlaams-Marokkaanse jongen vertelt het ons maar voor het geval we het niet doorhadden.

El Azzouzi laat haarscherp zien hoe naïef en eenzaam Ayoub eigenlijk is. Zijn vader slaat hem. Zijn Marokkaanse familieleden begrijpen hem niet omdat hij te Vlaams voor hen geworden is. En zijn westerse tante ziet hem uiteindelijk maar als een jongetje.

Zijn bravoure is slechts een masker. De enige die met liefde en begrip tot Ayoub spreekt, is het schaap dat hij – zeer tegen zijn zin – moet slachten voor het schapenfeest. Enige Echte, heet het schaap. En het laat zich gewillig slachten, alsof het zijn doel in het leven is. Ook als Ayoubs bravoure zich aan het eind van de dag tegen hem keert, steunt het dode schaap hem.

Subtiel en overtuigend toont El Azzouzi hoe een heel gewoon maar eenzaam jongetje, dat wordt vermalen tussen twee culturen, troost vindt in de islam. Is ‘Enige Echte’ niet te lezen als Allah? Het is alleen nog de vraag of Ayoub, als hij ouder wordt, zal radicaliseren. Het zal afhangen van hoeveel teleurstellingen hem nog te wachten staan.

Maarten Dessing