F. Starik – Een steek diep

F. Starik, stadsdichter van Amsterdam, is de drijvende kracht achter De eenzame uitvaart.

Wanneer eenzaten, junkies, naamlozen en illegalen sterven en zonder familie dreigen begraven te worden, roept Starik een dichter op uit zijn ‘Poule des doods’ die de begrafenis alsnog opluistert met een uniek gedicht. Na afloop is er koffie en een sigaret.

In Een steek diep brengt Starik verslag uit van zijn wedervaren als doodgraver, aangevuld met de informatie die hij over de dode heeft weten te verzamelen. Vaak is dat ontstellend weinig; een naam (en soms zelfs dat niet), een doodsoorzaak of een beschrijving van de omstandigheden waarin het lichaam gevonden werd. Honderddertig anonieme doden, mensen die niemand kent of wil kennen.

De doden begraven is een werk van barmhartigheid, maar levert het ook goede literatuur op? Hoe nobel Stariks initiatief ook is, zijn teksten slagen er niet in het urbane isolement tastbaar te maken. Daarvoor is zijn taal te schutterig en te laconiek.

Zelfs het verslag over een dode baby, gevonden in een plastic zak, leest als een boodschappenlijstje. Nooit wordt de lezer bij het nekvel gegrepen, nooit lopen de koude rillingen langs je rug. Meer dan uitgesponnen doodsprentjes worden de gedichten niet.

Roderik Six