Eowyn Ivey – Kind van sneeuw

Mensen met gebroken harten en een verleden om achter te laten: dat zijn – erg kort samengevat – de inwoners van Alaska.

Terwijl David Vann in Caribou Island de mythe van het ongerepte Alaska genadeloos stroopte, laat Eowyn Ivey haar hoofdpersonages in Kind van sneeuw voluit voor de mythe gaan.

Mabel en Jack proberen het verdriet van een verloren kind te verwerken door een leven op te bouwen in de onleefbaarheid van Alaska. Maar deuken in een hart laten zich niet makkelijk opvullen. Tot ze in een zotte bui op een avond een meisje van sneeuw maken.

En kijk, de volgende dag lijkt er werkelijk een meisje met een rode sjaal door het woud te dwarrelen. Het doet Mabel denken aan het oud-Russische sprookje dat haar vader altijd vertelde: Snegoerotsjka, over het sneeuwmeisje dat bij een oud koppel opgroeide. ‘Helaas’, zucht ze, ‘loopt elke versie van het sprookje slecht af.’

De zomer kwam en het meisje smolt. Maar misschien is het hun gegund ‘een ander einde te verzinnen en vreugde te verkiezen boven verdriet’.

Ivey houdt het feeërieke en magisch-realistische van haar verhaal strak in de hand, ze verliest zich niet in duizenden namen voor sneeuw en levert daarmee een intrigerend sprookje in een sprookje af.

Tine Hens