Douglas Coupland

Als je een schrijver met het persoonlijke gewicht van Douglas Coupland bent, heb je soms zin je gewoon te amuseren.

Niet na te denken over de volgende generatie die er nu weer aankomt en die ook haar letter nodig heeft – en oh jee: de z is al gebruikt? Dan wil je de meest bizarre smurrie uit je oren peuteren en daar verhalen mee boetseren.

Dat is wat hij in Highly Inappropriate Tales heeft gedaan. Samen met illustrator Graham Roumieu creëert hij de totaal van de pot gerukte – maar daarom niet minder hinderlijke – personages als Donald, het ongelooflijk vijandige drankkarton, Sandra de vreselijk slechte babysitter of Meneer Fraser, de levende dode vervangingsleraar.

‘In 200 woorden: beschrijf me hoe de student naast je zou smaken’, geeft die als opdracht aan een klas kinderen die met grote ogen naar het rottende vlees op zijn hoofd zitten te staren. Sandra vindt het opvoedkundig dan weer waardevoller – en nuttiger – dat kinderen leren haardrogers en tennisrackets te stelen in plaats van Monopoly te spelen. ‘Zeker als je weet dat hun ouders die avond naar de laatste Russell Crowe gaan kijken.’

In de traditie van Edgar Allan Poe, Tim Burton en Roald Dahl heft Coupland de absurditeit tot een hoger niveau. En daar is het aangenaam toeven.

Tine Hens