Debuutthriller De Paepe & Depuydt is voltreffer

‘Mensenvlees’ van het nieuwe Gentse thrillerduo De Paepe & Depuydt is een briljant gruwelijke horrorthriller.

Homo homini crocodilus. De debuutthriller van het Gentse journalistenkoppel Herbert De Paepe & Els Depuydt (die eigenlijk van Torhout is) is, om het zacht te zeggen, vanuit de onderbuik geschreven. Er wordt inderdaad wat verkracht, genaaid, gezopen, opengereten, gekerfd, geblubberd en gescheten in deze uitermate bloederige moordpastiche. Waarin nijlpaarden, krokodillen en olifanten het beulswerk verrichten. Maar gek genoeg gaan die uitwassen nooit vervelen.

Dat komt omdat dit een briljant gruwelijke horrorthriller is, die de mosterd (of beter de modder) haalt uit drie hoogst lovenswaardige tradities. Er is het klassieke complotmodel van tien kleine negertjes – en dat mag, want het verhaal speelt zich af op een geïsoleerde woonboot en een geïmprovisererd vlot in de broeierige hitte van de Okavango Delta in Botswana, met vertakkingen naar Angola (De Caprivistrook), Namibië (de Kalahari) en Zuid-Afrika; in dat opzicht overtreft ‘Mensenvlees’ met verve verdienstelijke afvallingskoersen als die van Danny Beyens (‘Het Spoor van de Jakhals’). Er is het Jakobijns gruweltheater van de Shakespeare-volgelingen als Beaumont & Fletcher of Webster & Tourneur. En er is de krachtige nieuwe beweging, zoals bij Van Reybrouck, Joris of Kapuscinski, om vanuit de authentieke (Afrikaanse) ervaring en beleving een ideële wereld op te bouwen.

Die wereldbeschouwing valt samen in twee principes: “doden of gedood worden”; en “niet bewegen”. De obsessie met zelfbehoud dringt maar langzaam door bij het stelletje safarigangers, die elk om hun reden reizen als sublimatie zien: de verdekte homo, de patserige lesbische die haar gereformeerde wreedaard van een vader moet vergeten, de Zweedse alleenstaande moeder, het Ierse koppel dat zijn lottogeld moet opkrijgen, de gekleurde Belg, de verknipte want als jongeling misbruikte avonturier. Heel knap is de nerveuze omschakeling van perspektief. De monologue intérieur wisselt af met snelle personagevisies, de geografische verspringingen, en het verhaal van de getraumatiseerde Afrikanerjongen Andries die zijn ouders vermoord zag en één wordt met de Bosjesmannen, om uiteindelijk als moordmachine beest en wraakgier te worden van de Joods-Russische diamantmaffia.

‘Mensenvlees’ banaliseert het leven, maakt wreedheid begrijpelijk en aanvaardbaar, en stelt de natuur centraler dan de mens. Het zijn verdiensten die de ongeremde vaart van de diverse verhaalslijnen en moordzuchtige hebberigheid verhevigen en onderstrepen. Vooral omdat dan nog verhalen in verhalen worden ingebouwd, gevat in een BBC-reportage. Een intelligent, sterk, emotioneel verontrustend, en vooral goed geschreven verhaal. De eerste kaap is indrukwekkend genomen. Nu nog de bevestiging.

Lukas De Vos