De Vlaamse onderbuik van ladies in crime

De Vlaamse actrice Ann Ceurvels heeft een thriller geschreven. Jeugdauteur Anja Feliers ook. Allebei ondermaats. Maar met lawines in de onderbuik.

Jaloerse blikken bij Manteau als ze naar het lijstje van de in Nederland best verkochte misdaadboeken kijken? Het zou me niet verbazen. In de top twintig twee keer Esther Verhoef en voorts Suzanne Vermeer, Loes den Hollander, Simone van der Vlugt. Allemaal vrouwen. En waar zit Manteau, de belangrijkste uitgever van Vlaamse krimi, met de vrouwen? Lydia Verbeeck, Marthe Maeren… Niet onverdienstelijk, maar toch geen echte kaskrakers. Daar moest iets aan gedaan worden. Patrick De Bruyn onder een vrouwennaam laten schrijven en hem vermommen? Maarten ’t Hart deed het toch? Of hard op zoek gaan naar Vlaamse moordvrouwen? Het werd dat laatste.

De windkracht was goed. Laat nu een bekende en goede actrice die bovendien de ‘boekskes’ wel eens vult ooit een kortverhaal hebben geschreven dat ook nog erotisch was… Ann Ceurvels van onder meer Wittekerke, Windkracht 10 en daarbij mooi van lijf en leden biedt zich aan. En dus ligt ‘Weer’ in de etalage. ‘Literaire thriller’, zo staat in kleine letters boven een paar slanke sexy benen op de cover. Kassa, kassa? Voor mij niet gelaten. Alleen: Ceurvels’ debuut is geen geslaagde misdaadroman.

Altijd leuk: hij speelt in de mediawereld waar weervrouw Fabienne bij de openbare zender aan de deur wordt gezet en pech na pech heeft. Haar sekspartner, weerman Kurt, vindt dat hij wel een jonger lief kan gebruiken, ze heeft een aanrijding en bovendien komt Kurts vrouw alles te weten van hun verhouding en zijn ontelbare andere avonturen. Ze besluit haar man te vermoorden en Fabienne heel handig medeplichtig te maken. Licht in de duisternis: de weervrouw krijgt kans om op een Nederlandse zender als sterrenvrouw de toekomst te gaan voorspellen. Hier en daar, zo om de vijftig bladzijden, is Ceurvels eens geestig. Maar dan moet je wel houden van zinnetjes als ‘Kurt beaamt volmondig dat Fabienne al die jaren niet alleen zijn weersvoorspelcollega is geweest, maar ook zijn vóórspelcollega in bed was!’ Zou Ann Ceurvels dat allemaal zelf hebben geschreven? Onmogelijk voor een actrice met haar kwaliteiten. Een verademing: terwijl je leest kan je via een link naar de heerlijke muziek uit het boek luisteren. Het stoort echt niet.

‘Verleid me’ kreeg van Manteau alleen maar ’thriller’ op de omslag, zonder het adjectief ‘literair’ erbij. Het debuut van Anja Feliers is zeker zo literair als dat van Ann Ceurvels. En zelfs heel gespecialiseerd als het over het buikgevoel haar hoofdpersonage gaat. Wat ‘registreert’ (een lievelingswoord bij Feliers) Nanou allemaal in die regio: ‘Ik voelde een wee gevoel in mijn onderbuik’ (p.54), ‘Een golf van opwinding klauwde in mijn buik’ (p.67), ‘Een lawine in mijn onderbuik’ (p.85)… En tussendoor: ‘Wat ik voelde maakte me week in mijn knieën’ (p.73) en ‘Het vuur dat in me oplaaide moest geblust worden’ (p.93).

Brandweerman van dienst is Maxim die de tuin onderhoudt in het Franse (bosbrandrijke) zuiden waar Nanou met haar man en twee kinderen een vakantievilla hebben gehuurd. Nanou is schrijfster van vrouwenromans, ligt in de clinch met een collega en heeft een paar jaar geleden een kindje bij een ongeval verloren. Maxim brengt tijdelijk redding en veel schuldgevoelens. Maar heeft Thomas, haar man, niet ook een verhouding? Feliers die een paar verdienstelijke jeugdromans op haar naam heeft staan, kan zeker een zin op poten zetten. Maar een goede thriller van niet veel minder van vierhonderd bladzijden schrijven, is heel ander werk. De roman zit vol herhalingen over hoe heet de Franse zomer is, hoeveel Nanou wel van haar man houdt en hoe onbegrijpelijk haar relatie met Maxim is. Ze zegt het wel, maar als lezer voel je het allemaal niet. Suggestie is niet haar sterkste ding. Zo loopt ook de spanning weg. En wat voor redacteur is het die Nanou eerst laat zeggen dat haar Frans bijzonder slecht is (‘Je ne parle pas Français bien’) en haar de rest van de thriller als een echte Française laat praten, maar dan wel in het Nederlands?

Fred Braeckman