De twijfels van Stefan van den Broeck: ‘Het was lang mijn ambitie om als schrijver van mijn pen te leven’

‘Ik wil op literair vlak mijn eigen gang kunnen gaan’, zegt auteur Stefan van den Broeck.

‘Thuis had ik natuurlijk een goed voorbeeld, mijn vader Walter. Al waarschuwde hij me wel: hij verdiende amper iets aan romans, wel aan theater. Toch verwachtte ik ooit door te breken met mijn romans.

Ik zag mijn job als leraar Latijn als een bijverdienste, in afwachting van het grote moment. ‘Alleen kwam die doorbraak er niet: mijn boeken kregen wel goede recensies, maar verkochten niet ontzettend veel.

‘De hunkering naar een bestseller heeft me lange tijd wat verbitterd gemaakt, want intussen zag ik slechtere boeken de hitlijsten aanvoeren.

‘Tot ik besefte dat kwaliteit en populariteit niet altijd samengaan. Succes heeft vaak met toeval te maken: je moet het juiste boek op het juiste moment uitbrengen.’

Vandaag hebt u uw oude ambitie om van uw pen te leven opgeborgen.

Stefan van den Broeck: Ik vind die ambitie nu een slecht idee. Dat klinkt misschien als een zelfrechtvaardiging omdat het me niet gelukt is, maar dat is niet de hele waarheid. Wie niets anders doet dan schrijven heeft dan wel meer tijd, maar moet zich ook aanpassen aan de vraag.

En je moet dus, zeker in deze onzekere uitgeeftijden, dingen schrijven waar je niet honderd procent achter staat, dulden dat uitgevers je boek ontdoen van alles wat er bijzonder aan is, of om den brode columns neerpennen over futiliteiten.

Sommige collega’s zijn wellicht tevreden met zo’n bestaan, maar ik wil op literair vlak mijn eigen gang kunnen gaan. Als ik van mijn pen moest leven, zou ik mijn boek over Ovidius nooit hebben geschreven in de vorm die ik voor ogen had. Het was dan misschien al gepubliceerd, maar het zou niet ‘mijn’ boek zijn.

Hoe is dat boek ontstaan?

Van den Broeck: In mijn studententijd botste ik op een vertaling van Ovidius’ Erotic Poems door Peter Green. Een heel interessant boek vond ik dat. Niet zozeer de vertaling, maar wel de inleiding die Green schreef over het leven en werk van Ovidius. Daarin stelt hij: ‘Just enough is known to make us wish we knew more.’ Toen heb ik gezworen dat ik ooit een hele biografie van Ovidius zou schrijven. Dat heb ik nu gedaan.

Twaalf jaar ben ik ermee bezig geweest. Het is een romantrilogie van 2000 pagina’s geworden, waarin de zes vrouwen van Ovidius zijn en hun leven vertellen. Ik heb het aan verschillende uitgevers aangeboden.

Sommigen vinden het prachtig, maar willen het ‘om mercantiele redenen’ niet uitgeven. Als niemand toehapt, geef ik het wel in eigen beheer uit. Ik zou het een succes vinden als iets uit mijn boek deel ging uitmaken van de dominante waarheid over Ovidius. Niet per se officieel, maar misschien wel officieus.

Twijfelt u vaak?

Van den Broeck: Vroeger wel, ik was heel onzeker. Als student behaalde ik goede punten. Maar, dacht ik, straks komt er iemand binnen die me ontmaskert. Dat is nooit gebeurd, en dus is die onzekerheid weggeëbd. Vroeger kon ik enorm opkijken naar een professor. Nu denk ik: dat is gewoon iemand die meer boeken gelezen heeft dan ik. (lacht)