Charles Simic – Hotel slapeloosheid

Hotel Slapeloosheid bevat een exquise selectie gedichten uit Simic’ oeuvre, vertaald door Joris Iven. Naast elke vertaling staat het Engelstalige origineel.

De in Belgrado geboren Charles Simic was zestien en sprak geen gebenedijd woord Engels toen hij in 1954 met zijn moeder en broer de oversteek naar Amerika maakte, zijn vader achterna.

Tot dan had hij alleen maar rampspoed gekend: de grote wereldbrand, ruzie tussen zijn ouders, met vader Simic die op de vlucht sloeg en vele jaren vóór zijn gezin aan de andere kant van de oceaan voet aan wal zette. Een halve eeuw later heeft Charles Simic meer dan zestig boeken geschreven, ontving hij tal van literaire prijzen, en heeft hij er net een termijn als Poet Laureate – Dichter des Vaderlands van de Verenigde Staten – opzitten.

Hotel Slapeloosheid bevat een exquise selectie gedichten uit Simic’ oeuvre, vertaald door Joris Iven. Naast elke vertaling staat het Engelstalige origineel. Charles Simic ziet zichzelf als een ‘displaced person’, een Joegoslavische migrant die weliswaar in de VS goed is terechtgekomen maar diep binnenin een inwijkeling blijft.

De kunstvorm poëzie is het ‘statenloze’ individu op het lijf geschreven, want een goed gedicht kent geen grenzen. Het geeft niet prijs of het is geschreven door een inwoner van New York, Belgrado of Snaaskerke. Een andere troef van Simic’ gedichten is dat ze, hoewel vertrekkend van de realiteit, dikwijls een zwart-absurdistisch randje hebben, zonder daardoor ook maar één moment warrig of onbegrijpelijk te worden.

Bij wijze van voorbeeld het korte gedicht Eenzaamheid , een tafereel dat een wereld in pocketformaat neerzet: ‘Terwijl daar nu de eerste kruimel / Van tafel valt, / Denk jij dat niemand het hoort / Wanneer hij de vloer raakt, // Maar ergens al / Zetten de mieren / Hun Quakerhoed op / En vertrekken om jou een bezoek te brengen.’

Philip Hoorne