C. Buddingh – Buddingh’ Gebundeld

Buddingh’ gebundeld, de pas verschenen editie van zijn verzamelde poëzie, toont een genuanceerd beeld van deze steeds in ontwikkeling zijnde Nederlandse dichter.

‘Sinds Buddingh’ verwachten veel mensen van een avondje poëzie een avondje lachen’, zei ooit Remco Campert. Zijn uitspraak geeft aan welk beeld er bestaat van het oeuvre van de Nederlandse dichter C. Buddingh’ (1918-1985).

Buddingh’, die in de jaren vijftig bekend werd met zijn absurdistische ‘gorgelrijmpjes’, is voor veel mensen nog altijd een plezierdichter. Zijn podium- en mediaoptredens in de jaren vijftig en zestig stonden garant voor lekker schuddebuiken.

Maar Buddingh’ gebundeld, de pas verschenen editie van zijn verzamelde poëzie, toont een genuanceerder beeld van deze steeds in ontwikkeling zijnde dichter.

Het werk van Buddingh’ is sterk verbonden met de directe leefomgeving van de dichter: zijn thuisstad Dordrecht speelt een belangrijke rol in zijn poëzie, en ook zijn huiselijke leven mag direct de verzen in.

Zijn vrouw Sietske en zijn zonen Sasha en Wiebe worden meer dan eens bij naam genoemd en zijn gezinsgeluk is een hoofdthema in zijn gedichten: ‘o, ik neem het graag aan:/ marihuana/ benzedrine/ cocaïne/ heroïne/ mescaline/ peyote/ lsd:/ ze zullen er stuk voor stuk mogen zijn// maar als ik met mijn zoons in het wantijpark voetbal/ dan krijg en geef ik pas kicks, jongen!’ Dit soort spitse alledaagsheid maakte de poëzie van Buddingh’ erg geliefd in Nederland.

Maar er is meer dan humor alleen, zo toont deze editie. In zijn bundels uit de jaren zeventig raakt de kolder op de achtergrond. Introspectie en weemoed nemen de bovenhand, ook al blijft de stijl laconiek.

De pointe is er nog, maar wranger en daardoor intenser dan voorheen: ‘Klap je stoel gewoon uit in je tuintje. / Steek heel je nek uit in de zon. / Straks zit je een beetje te kwijlen. / Dan ben je weer waar je begon.’

Bart Van der Straeten