Bevatten memoires George W. Bush plagiaat?

Volgens de Amerikaanse internetkrant The Huffington Post zou ‘Decision Points’ anekdotes bevatten uit werk van adviseurs van de voormalige Amerikaanse president.

Zelfs ‘Bush at War’, het kritische boek van sterjournalist Bob Woodward uit 2002, zou in de langverwachte memoires weerklinken. Nochtans werden passages uit het boek ooit door het Witte Huis, toen Bush president was, afgedaan als onjuist of onvolledig.

Dat Bush en zijn co-auteur, zijn voormalige speechschrijver Christopher Michel, leentjebuur speelden bij vriend en vijand, bevestigt het beeld dat de oud-president lui is en allesbehalve een intellectueel. Bij de Huffington Post klinkt het als volgt: ‘Toen Crown Publishing (de uitgever van ‘Decision Points’) de deal met George W. Bush tekende, wisten ze dat ze geen Faulkner zouden krijgen. Maar het boek beloofde nooit eerder gehoorde details.’ Nu blijkt de uitgeverij ook getekend te hebben voor ‘een opeenhoping van versleten anekdotes uit eerder gepubliceerde memoires van medewerkers, waaruit Bush letterlijk citaten pikt.’

Bovendien zou Bush ook inspiratie voor zijn eigen herinneringen gehaald hebben uit journalistiek werk over zijn acht jaar in het Witte huis, gaande van het doorwrochte werk van Bob Woodward tot artikels van de New York Times en de Washington Post. Zo laat hij de lezer meekijken achter de schermen van de internationale toppolitiek, wanneer hij een anekdote over de inhuldiging van de Afghaanse president Karzai in 2001 vertelt. Die zou op de vraag van een Tajiekse warlord naar de afwezigheid van zijn ‘mannen’ of escorte, geantwoord hebben: ‘Maar generaal, jullie zijn mijn mannen. Alle Afghanen zijn mijn mannen.’ Alleen was Bush daar zelf niet bij en lijkt de anekdote volgens Ryan Grim van de Huffington Post wel bijzonder goed op het verslag van de bijeenkomst dat de Pakistaanse journalist Ahmed Rashid schreef voor de New York Review of Books.

Extra pijnlijk is dat Bush zich met zijn memoires intellectueel probeerde te bewijzen en dat tot nader order in de verf zet tijdens de promotour voor het boek, die volop aan de gang is. Ryan Grim: ‘Bush beklemtoont dat hij het boek grotendeels zelf schreef, snerend dat de criticasters die hem betichtten niet te kunnen lezen nu de mond zijn gesnoerd. Nu komt uit dat Bush niet alleen kan lezen, maar ook kan googelen.’ Eerder kregen we ook in ‘A Journey’, de memoires van Tony Blair, geen al te fraai beeld van Bush’ kennis van de wereldpolitiek. De gang van zaken in de Europese Unie en dan in het bijzonder het Belgische voorzitterschap, vond de man maar niks. Over onze toenmalige premier Guy Verhofstadt zou hij aan Blair gevraagd hebben ‘Wie is dat eigenlijk?’

‘Decision Points’, dat 9 november verscheen, botste meteen op gemengde reacties. De Amerikaanse columniste Maureen Dowd vond het alvast getuigen van een onderhoudende verteltoon, maar schreef in de New York Times ironisch dat als we de memoires van Bush mogen geloven dat we allemaal voor hem zouden hebben gestemd en dat vandaag nog zouden doen. ‘In zijn memoires is W. de president die we allemaal wensen: meelevend, bereid tot compromissen, charmant, instinctief, onafhankelijk en bereid om zijn fouten toe te geven en er uit te leren.’ Volgens de voormalige Duitse bondskanselier Gerhard Schroeder staat er alvast één flagrante leugen in ‘Decision Points’, namelijk dat hij Bush onvoorwaardelijke steun zou beloofd hebben voor de oorlog in Irak.

Aan die leugen voegt de Huffington Post er nu een toe: dat Bush zijn memoires zelf heeft geschreven.

Jeroen Bert