Auteur Dimitri Verhulst: ‘Zo weinig ik deugde als zoon, zo weinig deug ik als ouder’
Recent verscheen Dimitri Verhulsts nieuwe roman Hebben en Zijn. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 57 minuten en 13 seconden nodig.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De atoombom is plots weer in onze gedachten opgedoken. We zijn een onverbeterlijke soort, en klaarblijkelijk zo snugger om onszelf te willen uitroeien. Met als collateral damage alle andere soorten er meteen maar bij.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Als ik zie hoe Zwitserland de vrede weet te bewaren, dan ijver ik voor een mondiale productie van koekoeksklokken.
Wat is uw grootste prestatie?
In alle saaiheid, dat ik niet hoef te jagen, maar de jongen ben geworden die de grot mag schilderen.
Wat is uw grootste mislukking?
Het vaderschap. Zo weinig ik deugde als zoon, zo weinig deug ik als ouder.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Ik heb in Spanje, Zweden en Frankrijk gewoond en ben me, ook al sprak ik die talen, uiteindelijk almaar meer Belg gaan voelen. Een stuk culturele code valt alleen te kraken door ergens te zijn geboren. Een makkelijk te misbruiken mening, dat besef ik.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
De gelukzalige glimlach van de koe, toen ik haar molk, op de boerderij van Oncle Edmond in Cramaille.
Mijn kippen krijgen altijd als eerste mijn schrijfsels te horen.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Er is een niet onaardig lapje grond dat ik volledig ongemoeid laat, en niet enkel in mei, hetgeen hoofdzakelijk netels en distels oplevert. Het vliegtuig neem ik amper nog, en in de restauratiewagen van de Thalys weet het personeel al enige jaren dat ik nogal veel rode wijn drink.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Ik plet nog liever papier dan die dingen te lezen.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Mijn kippen krijgen altijd als eerste mijn schrijfsels te horen. Leggen ze vervolgens een week lang geen eieren, dan weet ik dat het keihard is binnengekomen.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Al mijn fouten hebben geleid tot waar ik vandaag sta. Daarom alleen reeds onthaal ik het geheel mijner stommiteiten op groot gejuich.
Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?
In geen geval. We halen de ware betekenis van het nazisme onderuit door iedereen te pas en vooral te onpas met Hitler te vergelijken.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Toen ik als kind Paul Snoek een gedicht hoorde voordragen op tv, wist ik dat mijn roeping niet in de biomedische technologie lag.
Waarover zou u meer willen weten?
De brug tussen kennis en kunde boeit me. Er zijn best een hoop pianostukken waarvan ik weet hoe ik ze moet spelen. Tot ik op die kruk ga zitten.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Als er een mosselsouper aan het goede doel verbonden is, dan toon ik mij net iets makkelijker van mijn filantropische zijde.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Geloven en aanvaarden dat de ander zo stom is om daadwerkelijk iets in je te zien.
Vindt u seks overschat?
Mocht er ooit iets vrolijkers dan neuken worden ontdekt, dan blijf ik het neuken er toch bijnemen.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Al zo’n 40 jaar spaar ik geld uit met moederdag en de grafconcessie van mijn vader is ondertussen ook alweer bijna verlopen.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Zeker. Ik heb een ziekteverzekering bij Partena.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Je kunt ook vluchten voor het oorlog wordt, door je kritische denken lam te leggen. Als het dan uiteindelijk toch tot een oorlog komt, ben ik daar, stram, lomp en allesbehalve moorddadig, van geen enkele betekenis.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Van alles, voortdurend. Daarnet nog: hoe ik malfatti met ricotta en spinazie moet maken.