Arthur Japin – Zoals dat gaat met wonderen

Arthur Japin vindt dat hij een godenkind is. Niemand zal hem tegenspreken tijdens het lezen van ‘Zoals dat gaat met wonderen’, zijn dagboeken uit 2000 tot 2007.

Arthur Japin vindt dat hij een godenkind is. Niemand zal hem tegenspreken tijdens het lezen van Zoals dat gaat met wonderen, zijn dagboeken uit 2000 tot 2007.

Als je alleen maar op zoek bent naar die ideale Yamamoto-jas die je zo beeldig staat, is het leven allicht elke dag een feest. Je leest in Japins dagboeken hoe hij met of zonder uitgever en vriendje Lex Jansen van het ene exquise hotel naar het andere hopt.

Soms gaan ze in New York uit eten met een of andere literaire celebrity, zoals Harry Mulisch, en beginnen ze godbetert toch weer over die onvindbare Yamamoto-jas. Hilarisch maar ook ontnuchterend dat Mulisch graag meekwebbelt en opgewonden geraakt bij het vooruitzicht van een chique overjas met tressen en epauletten.

Zou Gerard Reve zaliger toch gelijk hebben gehad met zijn typering van kafeenicht Mulles? Tussen de regels door slijt Japin zijn blijde boodschap: onvoorwaardelijke liefde en empathie zijn het alfa en omega van zijn bestaan. En natuurlijk die Japanse designjas van hem. Allicht komen we in nieuwe dagboeken te weten of hij hem eindelijk in de juiste maat heeft gevonden.

Voor wie houdt van societyroddeltjes en fan is van Japins werk valt hier wel een en ander te beleven. 60.000 dollar bracht de tatoeage van Oscar van den Boogaard de bevriende schrijver op toen hij de foto ervan aan het Guggenheim verpatste.

Maar literair gebeurt er niets. He’s such a glamourpuss!(Amerikaans auteur Edmund White over Japin) Toch knap hoe Japin zichzelf te kijk durft te zetten als de sympathieke ijdeltuit die hij is.

Frank Hellemans