Anton van Wilderode – De moerbeitoppen ruischten

Met De moerbeitoppen ruischten zou de 25-jarige seminarist Anton van Wilderode (pseudoniem van Cyriel Coupé) in 1943 zijn intrede maken in het Vlaamse literaire landschap.

‘Zijn verhouding tot de natuur is innig en zuiver, zijn gevoel voor de taal, waarvan de geheimen hem nog volop bevangen en soms verbijsteren, heeft iets oorspronkelijks (…). Bovendien is de lust tot fabuleeren een wezenstrek van zijn ontvankelijk brein, dat onder zwachtels van jeugdromantiek een kloek verstand verbergt.’

Dat schrijft de Nederlandse criticus Herman Oosterwijk in de inleiding van een in 1943 verschijnende bundel over de debuterende dichter.

Met De moerbeitoppen ruischten zou de 25-jarige seminarist Anton van Wilderode (pseudoniem van Cyriel Coupé) zijn intrede maken in het Vlaamse literaire landschap. Tot aan zijn dood in 1998 zal zijn werk vele Vlaamse geesten weten te beroeren. Van katholieke en flamingante geestesgenoten én van vrijzinnige poëzieliefhebbers en -kenners.

Als leraar aan het Sint-Jozef-Klein-Seminarie in Sint-Niklaas oefende Van Wilderode een grote invloed uit op zijn leerlingen, onder wie de toekomstige schrijvers Tom Lanoye en Erik Spinoy.

De nieuwe editie van Van Wilderodes debuutbundel is een kloeke schatkamer aan informatie. Ze bevat werkelijk alles wat je zou kunnen willen weten over De moerbeitoppen ruischten: de oorspronkelijke tekst van de bundel, alle mogelijke varianten van de gedichten, de ontstaansgeschiedenis, de bronnen, alle recensies ervan, bio- en bibliografische achtergrondinformatie, documentair materiaal, personenregister enz.

Kers op de taart zijn de drie slotessays, waarin de literatuurhistorici Hugo Brems, Maarten De Pourcq en Carl De Strycker het bestaande beeld van Van Wilderodes poëzie bijstellen aan de hand van nieuwe inzichten. Dit vlot geschreven en handig gestructureerde boek maakt Van Wilderodes poëtische erfenis weer levendig voor een nieuwe generatie.