Anna Enquist – De verdovers

De eerste zin: Drik de Jong wacht. Hij wacht in zijn eigen wachtkamer die eigenlijk geen kamer is maar een hoekje onder de trap, waar één stoel in past.’

‘Mis je de OK?’ Het lijkt wel ER voor gevorderden, maar dan met nog meer jargon. Anna Enquist, zelf psychiater van opleiding, mocht als ‘Schrijver op de afdeling’ een tijdje kamperen in een Amsterdamse kliniek.

De verdovers, haar nieuwste roman, is het resultaat van dit eigenaardige staaltje ziekenhuispromotie. Enquist confronteert psychiater Drik met diens zus-anesthesiste Suzan en haar echtgenoot-psychiater Peter.

Drik verliest zijn vrouw op het moment dat hij instaat voor de leertijd van Allard, een nieuwe student psychiatrie. Die keert zich af van zijn ’therapeutenpraat’ en heroriënteert zich tot stagiair anesthesie bij Suzan.

Van het een komt het ander en er ontstaat een driehoeksrelatie tussen student, moeder en dochter die faliekant afloopt. Enquist legt het er dik op dat de hoofdpersonages last hebben van een vadercomplex, of ze nu tevergeefs met hun verwekker in het reine trachten te komen zoals Drik of naar een vaderfiguur op zoek zijn zoals Allard.

Het ziekenhuis zal zeker tevreden zijn met deze veredelde doktersroman, maar dan is Zomerhuis met zwembad van Herman Koch, waarin de medische professie ook centraal staat, veel geslaagder.

Frank Hellemans