Anja Feliers – Verleid me

Als de flap aantrekkelijker is dan de roman, zit er iets goed fout. Met Verleid me denkt Anja Feliers een jeugdroman te kunnen uitvergroten tot een pijnlijke cocktail van wederzijds overspel, overgoten met een vleugje trauma. Het levert een stukje chicklit op, maar geen thriller.

Als dit boek “voor volwassenen” bedoeld is, gaat de diepgang niet verder dan die van Betty of Babes. Zelden heb ik in mijn bad zo snel diagonaal gelezen als in dit van alle spanning ontdane softpornogedram (getuige pareltjes als: “Zijn onderlijf duwde ongeduldig tegen het mijne aan en toen hij plots, ruw en krachtig in me kwam, schreeuwde ik het uit”). Maar vervelend jongens, niet te geloven!

Een buitenechtelijk kind, ach, het kan iedereen gebeuren. Het begrip tussen twee moeizaam getrouwde mensen dat tot een spel van hebben en houden voert, het kon erger. Maar daarbovenop een gigolo die zich laat verleiden om een wijffie tot ontucht te versieren om haar tot ontoerekeningsvatbaarheid te brengen, met spuitjes in theezakjes en yoghurt, dat gaat me te ver.

Dit al te omslachtige romannetje haalt amper het niveau van een fotoroman in Het Rijk der Vrouw. De wisselende standpunten – mannetje, vrouwtje – doen meer denken aan het weerbericht dan aan een plot. Het wederzijds begrip van de wederzijds bedrogen partners schampt zich aan het ongeloofwaardige. De afdreigingsplot van Isabel is een dieptepunt van ongeloofwaardigheid.

Feliers is niet aan volwassenenlectuur toe. Je moet twaalf zijn om de rammelende plot te aanvaarden, en achttien om de rooie oortjes te bedekken. En vooral oud genoeg om te zien dat Verleid Me de rampzalige kroniek is van een gefrustreerde madam die niet liever wil dan niet te kunnen schieten maar wel te kunnen verstikken om de nooit ontdekte moord te kunnen opzetten.

Lukas De Vos