Alexander Weissink – Egypte. Habibies, helden en huichelaars

Toen Alexander Weissink een jaar of vijf geleden een correspondentschap aanvaardde in Egypte zat Hosni Mubarak stevig in het zadel en was de Arabische Lente veraf.

Hij verzorgde goed vier jaar lang bijdragen uit Caïro voor twee belangrijke Nederlandse kranten, NRC Handelsblad en Het Financiële Dagblad – de krant waaraan hij nu als redacteur verbonden is. Hij publiceerde in die tijd bij gelegenheid ook een artikel in Knack.

Weissink keerde begin dit jaar vanzelfsprekend naar Caïro terug om er verslag te doen van het bezette Tahrirplein. Maar het boek dat hij vervolgens publiceerde, is geen verslag van de revolte, waarvan niet zeker is hoe ze afloopt.

Hij heeft op andere auteurs van boeken over de ontwikkelingen in de Arabische wereld voor dat hij Egypte echt kent. Weissink beschrijft hoe de revolutie uiteindelijk bijna onvermijdelijk werd. Hij dompelde zich met een basiskennis van Arabisch diep onder in het Egyptische moeras, reisde met trein en bus door het land en laat de meest uiteenlopende mensen aan het woord, met hun specifieke verhalen.

Hij beschrijft de botsing tussen rijk en arm, gelovig en niet-gelovig, moslim en christen. De lezer begrijpt waarom de nieuwe leider van Al-Qaeda, Ayman Al-Zawahiri, niet toevallig een Egyptenaar is. En hoe het ooit sprankelende Alexandrië een burcht van intolerantie kon worden.

Weissink vermoedt dat religie straks de uitslag van de verkiezingen bepaalt. Maar in een land waar 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, bepaalt toch de economie de toekomst. Omdat Egypte een sleutelland is in de Arabische wereld kijkt de hele regio nauwlettend toe op wat er gebeurt.

Dit is een interessant boek omdat de auteur in tempore non suspecto de onderontwikkelde, ontevreden en bange Egyptenaar aan het woord laat en duidelijk maakt hoe hij denkt.

Hubert van Humbeeck