Aleid Truijens – Vriendendienst

‘Ze wilden de wereld mooier maken, maar wel na elf uur ’s ochtends en met wat te drinken erbij.’ Deze zin staat te blinken in Vriendendienst, een kleine roman van Aleid Truijens.

‘Ze wilden de wereld mooier maken, maar wel na elf uur ’s ochtends en met wat te drinken erbij.’ Deze zin staat te blinken in Vriendendienst, een kleine roman van Aleid Truijens.

Truijens (°1955), literair journaliste bij de Volkskrant, is daarmee pas aan haar tweede roman toe maar ze weet de melancholische stemmingen van jonge vijftigers goed vast te pinnen.

Enkele vrienden reppen zich naar Catalonië om er aan de verbouwingen te helpen van een oude varkensboerderij die het paradijs moet worden voor het gearriveerde koppel Vincent en Paula. Joris, de verteller, heeft zich nooit aan iemand of iets willen binden, tenzij aan zijn passie voor het betere stucwerk en zijn wekelijkse bijdragen aan een designblad.

Tijdens de opknapbeurt komen als vanzelf de idealen van vroeger en de realiteit van vandaag met elkaar in botsing. Wat hebben ze eigenlijk van hun leven gebakken? En vooral: ‘Waarvoor sloegen ze in godsnaam op de vlucht?’

Blijkt dat er al die jaren haast letterlijk een lijk in de kast zat. Wanneer het groepje op het einde van de verbouwingswerken zich nog eens lekker bezat, komt de aap uit de mouw.

Waarom pleegde jeugdvriend Arend als twintiger zelfmoord? Hoe onverschillig kon je zijn om een vriend steeds weer antidepressiva toe te stoppen die hem uiteindelijk fataal zouden worden?

Toch schreef Truijens geen botte afrekening met de jaren zeventig, zoals dit met de jaren zestig vandaag bon ton is geworden. Daarvoor is ze te wijs en weet ze, zoals Nescio, het subtiele zelf-bedrog en lucide inzicht van ouder wordende mensen tot universele gevoelens uit te vergroten.

Frank Hellemans